Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy za jej pięknem me oko wodzi,

I z nim jej okrucieństwo zrównuję

Materię formy, z której pochodzi

jej piękno okrutne, odgaduję.

 

Nie ziemia, bo jej myśl tak jest lotna,

nie woda, miłość jej jak ogień pali:

nie powietrze, nie jest tak ulotna,

nie ogień, kaprys jej mrozi z oddali.

 

Stąd żywioł inny rozważyć trzeba

skąd się wzięła, niebo mianowicie.

gdyż harde jej spojrzenie sięga nieba,

a umysł na wieczystym jest szczycie.

 

Gdy zrównać cię z niebem nikt nie przeczy,

bądź w łaskawości, jak w każdej rzeczy.

 

I Edmund:

So oft as I her beauty doe behold,

And therewith doe her cruelty compare:

I maruaile of what substance was the mould

the which her made attonce so cruell faire.

 

Not earth; for her high thoghts more heauenly are,

not water; for her loue doth burne like fyre:

not ayre; for she is not so light or rare,

not fyre; for she doth friese with faint desire.

 

Then needs another Element inquire

whereof she mote be made; that is the skye.

for to the heauen her haughty lookes aspire:

and eke her mind is pure immortall hye.

 

Then sith to heauen ye lykened are the best,

be lyke in mercy as in all the rest

Opublikowano

To naprawdę tragiczne, że tłumacz na język polski nie zapisuje prawidłowo tytułu, a dostaje w ślad za tym pozytywne głosy nawet bez śladu sprzeciwu.

Szczególnie właśnie to boli, bo to tłumaczenie.

 

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

@wierszyki tłumaczenie wiersza nie musi być dosłowne to zależy od wrażliwości tłumacza. Mnie bardziej denerwują tytuły przetłumaczonych filmów. Natomiast wiersze nie tłumaczy tłumacz tylko poeta. Bo jak się che przeczytać dokładnie przetłumaczone treści to wystarczy tłumacz w telefonie.

Tym bardziej że tytuł jest również pierwszym wersem.

Edytowane przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Sonety Spensera, czy Szekspira nie mają tytułów, są tylko ponumerowane. Fragment pierwszego wersu podaje się z numerem aby łatwiej je rozpoznawać. Brak tytułu jest przyjętą konwencją, a nie cechą sonetu jako takiego. U Sępa-Sarzyńskiego i Mickiewicza sonety mają swoje tytuły. 

A wszystkich, którym mój przekład nie odpowiada, nieustannie zachęcam do stworzenia własnego. To legalne (w domenie publicznej) i bardzo wciągające.    

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tyle mądrych słów Robercie Witoldzie, a mi chodziło po prostu o zasady pisowni.

 

Tutaj na przykład zapisano poprawnie tytuł:

Być może poeta nie musi tego wiedzieć, ale moim zdaniem tłumacz zdecydowane już tak.

Inaczej, kto mu da pracę? A kto zapłaci?

Pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przed parami pod listami utkwił kilof w mikrofonie; ponad nimi jakby w ramie tańczył słoń a obok o nikt choć muzyka grała rychło chociaż zęby szczerkające wtem ruszyło nawet bydło nad trud pani sprzątającej; miotła wiotka ciągła ładnie fretki krępe krótko drocząc żeby większość lalki taniość przeoczyła przy wyskokach słonik myszce węża skręcał turbowany resztką zdarzeń wbrew rozwagi, iż zza pieca pilnowano wnękę płaszcząc całość pędem 'roztańczona' zapomniała, cóż kto śpiewał gdy służąca zdjęła wznosząc wylądował pan w cholewach    
    • Wiersz niejako podskórny, dobrze się go czyta:)
    • W tym szaleństwie jest jednak metoda. Chyba o to chodziło, żeby komponować ze sobą pewien zestaw fraz i obrazów w różnych permutacjach, dążąc do najpełniejszego oddania istoty rzeczy i wydobycia jak największej ilości skojarzeń i obrazów ze świadomie zawężonego zakresu metaforycznego.  Zaryzykuję stwierdzenie, że podmiot liryczny poszukuje najlepszej formy dla swoich odczuć i przemyśleń, a może stara się jak najgłębiej, jak najpełniej wgryźć się w istotę rzeczy, mając w świadomości fakt, jak bardzo ogranicza go język - jako pewien zamknięty zbiór słów, znaczeń, konstrukcji. Ten tekst jest bardzo ciekawy.
    • Rzeczywiście, piękny sonet. Punkt wyjściowy, to nadwrażliwość na dźwięki, które zostają zrównane z agresją świata, nieustannie atakującego człowieka nadmiarem zjawisk i informacji, chaosem bodźców, szybko i nieprzewidywalnie następującymi zmianami. Niektórzy się w tym świetnie odnajdują, inni nie dają rady. Pomyślałem, jak niektóre dzieciaki np. na imprezach plenerowych uwielbiają hałaśliwe harce, piski, bieganinę, małpie wygłupy, a inne po kilkunastu minutach mają ochotę wszystko rozwalić wokół siebie, albo uciec gdzieś daleko. Podobnie bywa z odbiorem rzeczywistości, co pokazujesz przez pryzmat muzyki. Dawniej życie toczyło się spokojniej, ludzie bardziej uważni byli na przyrodę, na innych ludzi, na siebie samych. Mogli rozkoszować się doznaniami, jednocześnie zachowując spokój ducha i wewnętrzną równowagę.  Muzyka klasyczna ma w sobie dobry, kojący potencjał, nawet zaleca się jej puszczanie niemowlętom i małym dzieciom, bo działa korzystnie na układ nerwowy człowieka. Może więc śmiało być także metaforą złotego wieku, utraconego na rzecz ery informacyjnej, zdominowanej przesytem, aż do granicy awersji czy paniki.
    • Na tym opiera się przecież numerologia.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...