Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cichnie we mnie krzyk pytania,
już nie czekam na odpowiedź.
Chociaż pewność i niepewność,
tkają wątek w tej osnowie.

Zapominam jak się czeka,
choć tęsknoty coraz więcej.
Obserwuję ze zdziwieniem
czas. Przecieka mi przez ręce.

Opublikowano

@lena2_ Cały świat zapomina, jak się czeka, a później zdziwienie, takie jak w poincie. Swoje niestety zrobiła informatyzacja. Spójrzmy chociażby na korespondencję. Kiedyś, to było normalne, że czeka się na list, że informacja przychodzi z opóźnieniem. Dzisiaj, wiadomości są natychmiastowe, przez co człowiek również musi się w tym odnaleźć i działać dużo szybciej, niż dawniej, a to tylko jeden przykład. Informatyzacja rozpędza świat, a komputery nie posiadają nerwów. Człowiek już niestety tak.

Opublikowano

@lena2_ Ech, pamiętam jak szukałam ładnych papeterii, a później trochę, już można było samemu zrobić sobie, znaczy nadrukować jakieś kwiatki, serduszka, czy co tam się chciało. Jak trzeba było napisać, ładnym pismem, bez błędów (bo to obciach i wstyd, jak cholera), pójść na pocztę, wysłać, no i czekać kilkanaście dni na odpowiedź. 

A jak list w skrzynce, to dzień był świąteczny, a w każdym liście wiersz od Niego.

W czekaniu też mieszka poezja, ale nie wszyscy o tym pamiętają, szkoda :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Pozwoliłem sobie trochę zmienić, w dobrej wierze i z szacunkiem:   Już idzie, by stanąć blisko, tam gdzie Jej szukasz codziennie. Wzlot uczuć, gorąc serca, to wszystko, co wam do szczęścia potrzebne.
    • @sisy89 Dużo tu czułości, delikatności, ale też dojrzałości w spojrzeniu na relację. Nie ma tu taniego romantyzmu — zamiast tego jest refleksyjność i intymność, co czyni wiersz naprawdę wartościowym.
    • @Berenika97 Piękna, dojrzała fraszka z mocnym przekazem i subtelną puentą. Porusza tematy bliskie każdemu i czyni to z klasą.
    • @Waldemar_Talar_Talar To dojrzały, refleksyjny utwór. Mimo prostoty języka niesie głębokie przesłanie. Można go odczytywać jako próbę oswojenia się z tym, co nieuchronne – i to właśnie czyni go wartościowym. Twój wiersz porusza uniwersalne, trudne tematy: śmierć, smutek i żal. Są one ujęte jako nieuniknione elementy ludzkiego życia – „życiowe wariacje” – co jest trafnym i filozoficznym podejściem.
    • siedzę w tym barze z piwem za dwa dolce i dziwką, co pachnie jak spalony toast. wszyscy tu czekają — na koniec zmiany, na wygraną w totka, na śmierć z klasą. a klasa tu umarła w '87. facet obok gada o swojej kobiecie, że go zdradziła z pastorem. pastor podobno ma lepsze auto, i większe poczucie winy. może też większego fiuta — nie wiem, nie pytam. w łazience śmierdzi krwią i wybielaczem, jakby ktoś próbował zedrzeć z siebie czas paznokciem. kiedy wracam do stolika, kelnerka mówi mi, że wyglądam na zmęczonego. mówię jej, że to nie zmęczenie, to życie mnie przeżuło i wypluło jak pestkę wiśni. śmieje się. ma ładne zęby jak na kogoś, kto widział tyle, co ja. wracam do domu, pies szczeka, kot nie żyje, a listonosz zostawił rachunek za wodę, której nie mam i światło, którego nie chcę. odpalam papierosa, patrzę w ścianę, i myślę, że jutro będzie dokładnie takie samo. i to, kurwa, najlepsze, na co mogę liczyć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...