Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przedmowa

"Pouczaj dziecko na POCZĄTKU jego drogi, a nie zejdzie z niej nawet w starości".

Księga Przypowieści Salomona 22:6 (Biblia, przekład synodalny)

Czołowi światowi neurofizjolodzy udowodnili, że im młodsze dziecko, tym lepiej jego mózg przyswaja informacje.
W pierwszych czterech latach życia dziecko przyswaja informacje bez filtrowania ich na przydatne i niepotrzebne, tak jak robi to dorosły. Akceptuje i wierzy we wszystko, co mówią mu rodzice, nie kwestionując tego. W tym okresie wszystkie informacje są przyswajane szybko, łatwo i bardzo solidnie!
Tylko my, rodzice, jesteśmy odpowiedzialni za to, co zostanie zapisane w podkorze mózgowej dziecka: biblijne wartości życiowe czy gry komputerowe.

* * *

Wszystko zaczęło się, gdy usłyszałem w telewizji autentyczną historię biednej samotnej babci. Po wojnie koreańskiej adoptowała dwóch osieroconych chłopców. Nauczyła ich czytać i pisać. To była cała edukacja, którą sama posiadała.
Nad miejscem, w którym spali chłopcy, babcia powiesiła arkusz z 10 biblijnymi przykazaniami. Każdego ranka, gdy wstawali i każdego wieczoru, gdy kładli się spać, wymagała, aby dzieci raz przeczytały tekst.
W miarę upływu lat. Boże zasady życia określone w 10 przykazaniach stopniowo zakorzeniały się w umysłach i sercach chłopców. To one formowały ich zachowanie.
Dziś cała Korea zna tych dwóch mężczyzn. Jeden z nich został premierem kraju. Drugi jest wielkim biznesmenem. I we wszystkich wywiadach dziękują swojej niewykształconej babci za wpojenie im podstawowych praw życia!
Ta historia głęboko mnie poruszyła. Ponieważ mój syn Ilyusha miał wtedy cztery lata. I z zadziwiającą łatwością zapamiętywał długie wiersze.
I wtedy zdecydowałem, że 10 przykazań powinno być przedstawione właśnie w formie wiersza! Zadanie było trudne, ponieważ głębokie biblijne zasady musiały zostać przedstawione w dostępny dla dzieci, prosty sposób. Co więcej, krótko!
Z Bożą pomocą udało mi się. Ilyusha bardzo szybko nauczył się całego tekstu na pamięć. Często opowiadał o 10 przykazaniach dorosłym, którzy nie potrafili powiedzieć nic o przykazaniach poza "Nie zabijaj".
«Pouczaj dziecko na POCZĄTKU jego drogi». Dziecko rośnie tak szybko. Nie marnuj więc czasu i okazji, aby włożyć Truth w swoje dziecko.
Poświęcając zaledwie 5 minut każdego dnia Bożym przykazaniom, a ukształtujesz w umyśle swojego dziecka wartości, które będzie niosło przez całe życie!
Dzieci to najważniejsza i najpewniejsza inwestycja. Żaden bank na świecie nie daje takich odsetek, jak zainwestowane w nie życie! 
Niech Bóg ci pomoże! 

Daria Czebanenko

 

Dziesięć przykazań w wierszach dla dzieci


                                                                        

Pierwsze przykazanie
Ja jestem Pan, twój Bóg. Nie będziesz miał bogów cudzych

Niech tylko Pan Bóg w twoim sercu panuje,
Nasz Tata Niebieski niech zawsze króluje!
Niech Bóg będzie sensem twojego istnienia.
By działać bezbłędnie On daje pragnienie!

 

Drugie przykazanie
Nie czyń sobie bożków. Nie czcij ich ani im nie służ

Niech Pan będzie Bogiem jedynym dla ciebie!
On jest Odpowiedzią na nasze potrzeby.
Pamiętaj, że w życiu jest wielu idoli,
Czcij Boga Jednego - nie będziesz w niewoli. 


Trzecie przykazanie
Nie będziesz brał Imienia Pana nadaremno

Imienia Bożego nie bierz nadaremno.
Wiedz, w życiu bez Pana nam zimno i ciemno!
Tak więc kochaj Boga i czcij Zbawiciela.
Bo On jest prawdziwy. Bóg jest i On działa!


Czwarte przykazanie
Pamiętaj o świętym dniu. Poświęć go Bogu

Pamiętaj o dniu wyjątkowym i świętym,
Gdy Bóg chce, byś został przez Niego objętym.
Ten dzień jest dla Pana: nie pracy, nie szkoły,
Lecz wszyscy idziemy w tym dniu do kościoła.
 


Piąte przykazanie
Czcij rodziców
Traktując mamusię i tatę z szacunkiem,
Utrzymasz na stałe serdeczne stosunki.
A wtedy szczęśliwie i długo żył będziesz.
I z Pańską pomocą zwycięstwa zdobędziesz!   
 

Szóste przykazanie   
Nie zabijaj  

Nie tylko broń może zabijać człowieka,
Lecz słowo okrutne lub czyn jak nóż sieka.
Nie wolno czyjegoś nam życia odbierać.
Bóg to ustala, kiedy umierać.

 

Siódme przykazanie
Nie cudzołóż

Nadejdzie godzina spotkania z małżonkiem(ą).
Twój palec zostanie zdobiony pierścionkiem.
I w szczęściu, i w żalu, i w zdrowiu, w chorobie
Bądź wiernym, oddanym jedynej osobie.


Ósme przykazanie
Nie kradnij

Kto cudzą rzecz zabrał, coś ukradł dla siebie,
Nie myśli, że Bóg wszystko widzi na Niebie.
Działania złodzieja Pan widzi w szczegółach!
Na jaw wyjdzie sekret - to życia reguła!


Dziewiąte przykazanie
Nie kłam i nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu

Kłamanie sprowadzi na ciebie kłopoty.
Nie będziesz mieć ciepłej, przyjaznej wspólnoty.
Zaufać po kłamstwie jest wręcz niemożliwe.
Na duszy zostaje zranienie wrażliwe.


Dziesiąte przykazanie
Nie pożądaj niczego, co należy do kogoś innego

Nie myśl i nie goń za cudzymi skarbami.
Uważaj na myśli, bo rządzą czynami.
Nie wolno nam pragnąć czyjegoś cudzego.
Zniszcz zawiść z uśmiechem! Zmień siebie samego!

Opublikowano

@Daria CzebanenkoPrzedmowa bardzo poruszająca, wartościowa, natomiast dalej to kolejność jest taka:

 I Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
II Nie będziesz brał imienia Pana, Boga swego, nadaremnie.
III Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
IV Czcij ojca swego i matkę swoją.
V Nie zabijaj.
VI Nie cudzołóż.
VII Nie kradnij.
VIII Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
IX Nie pożądaj żony bliźniego swego.
X Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

Tak mnie mama uczyła, i taka jest kolejność, której zmieniać nie można.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...