Goplana

[aniat.]

W wiosennym lustrze nieba

przegląda się nimfa zielona,

szuwary w warkocze splata,

na każdym drzewie korona.

 

Błyskotki - żyjątka srebrne

na tafli jeziora układa

i ptasim trelem miękkim

miłosną baśń opowiada.

 

O kochanku, któremu

oddała swe serce zielone

i wszystkie miłosne szepty

na złotym brzegu złożone.

 

Lecz jego serce puste,

nieczułe, na wdzięki dziewczyny,

gdzie indziej szuka szczęścia,

gdzie indziej zaręczyny.

 

Zaszumiała falami,

ze złością brzegi zalała,

i rzęsą szmaragdową

zazdrośnie zamrugała.

 

Oj, przepadłeś już chłopcze,

co nie chciałeś w niej żony.

Zielonym splotem cię zwiąże

w wierzbie zostaniesz stracony.

 

Będziesz wisiał gałęzią

nad szmaragdem jej wody

i nie odrzucisz przenigdy

ni serca, ni tamtej urody.

 

Więc tak trwa przy jej brzegu,

w płaczące drzewo zmieniony,

już do końca dni swoich

Goplanie przeznaczony

[Konrad Koper]

@aniat. Liryczny !!

[Alicja_Wysocka]

@aniat.  W sam raz na dobranoc, dziękuję :)

[Marek.zak1]

Nie będzie mój, to niech będzie drzewem. Zazdrość taka bywa.