dar

[lena2_]

poezję
schroniłam w sercu

jej zew
jak  powrót do domu

proza
mnie nieraz
zawiodła

a wiersz
niejeden mi pomógł

 

 

 

Edytowane 12 Maja przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

fantastyczne  - brawo!

 

poezja czule przytuli

a kiedy trzeba pocieszy

proza istoty nie odda

tak jak zrobi to wierszyk

:))

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - miły wierszyk - 

                                         Pzdr.serdecznie.

[Michał Smółka]

@lena2_ Poezja jest wspaniałym lekarstwem :)

[Alicja_Wysocka]

@lena2_ 

TABLETKI ZE SŁÓW

 

Kogo nie boli,

ten nie pisze wierszy,

bo i po co?

Wiersze piszą ci,

których boli

tak jakby mogły one

zmienić cokolwiek…

Wiersze piszą ci,

których zawiodły

wszystkie przeciwbólowe środki.

A więc wiersze

to dla nich

uśmierzające

tabletki ze słów.

Trudno powiedzieć,

co dokładnie boli poetę,

w którym miejscu?

Ból ten

podobny jest do bólu

nogi faceta,

któremu nogę amputowano.

Pisanie wiersza

to wysiłek poruszania

tą odciętą nogą.

                        Jan Rybowicz

[lena2_]

@Jacek_Suchowicz cieszę się, że Cie inspiruję do takich fajnych komentarzy:)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuje Talarku:):)

@Michał Smółka To prawda:):)

@Alicja_Wysocka Dzięki za ten wiersz, dużo w nim prawdy:)

[andreas]

@lena2_ Szczególnie taki wiersz, przy czytaniu którego dreszcz przejdzie po skórze. Chociaż podobno dobry wiersz zdarza się rzadziej niż rozjechany na drodze borsuk...

Pozdrawiam.

[Naram-sin]

Przypomniał mi się taki wiersz J. Bierezina (Elegia):

 

Popiele wiersza piękny i bezradny

przywracaj życie osieroconym czasom

 

Błogosław kroki wchodzących na szczyty

ulecz ranę powietrza za spadającymi (...)

 

Popiele wiersza piękny i bezsilny

wygnańcom przenieś góry przez ocean

 

Zawróć wiatry i powieki podnieś czekającym

niech ujrzą upragnione białe żagle na morzu (...)

 

Popiele wiersza piękny i bezbronny

nadzieję ześlij tym którzy nie wiedzą (...)

 

/fragmenty/

[Łukasz Jasiński]

Bo proza to dużo słów i mało myśli, a poezja: mało słów i dużo myśli...

 

Łukasz Jasiński