Brzozy

[Dariusz Sokołowski]

w gęstwie ziela i roślin ciżbie chybotliwej

jak skłębione na placu w tłumie różnych gości

przed szumiącym misterium w traw uroczystości

stoją panny figlarne zalotne i siwe

 

wiatr układa im włosy i gładzi urodę

trefni szaty i stroje rozpina z ukrycia

a słońce które bije przez skrzyste poszycie

rozrzuca drobne cienie i pasma na drodze

[Witalisa]

 

@Dariusz Sokołowski Nie ma słowa "trefni", jest "trefi" – "układa" (tylko włosy), ale włosy wiatr już ułożył w poprzednim wersie, więc może czasem, trefniś, rozdmucha to wszystko z ukrycia (włosy, szaty, stroje – to w tym wypadku to samo).

Z kolei przedostatni wers nie uwzględnia praw fizyki (poszycie to dolna partia lasu), może:

a słońce, co skroś koron dosięga poszycia

 

Brzozy prowokują do wierszowania, nie sposób się oprzeć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Dariusz Sokołowski]

@Witalisa Dziękuję za uwagę. Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak właściwie, to chyba już zaistniało slowo trefni w języku polskim. Jest to liczba mnoga od słowa trefny. Chociaż nie jestem pewien czy autor to właśnie miał na myśli. :)

Pozdrawiam. 

[andreas]

Ech ta wiosna

 

w marcu słyszała brzoza z Milwaukee

jak Franek Zośce szeptał w blond-loki

gdy do pnia ją przyparł troszkę

sunąc ręką pod pończoszkę

rzekła ja chyba też puszczę soki

 

Pozdro.