Deklaracja

[wierszyki]

 

Pradawnej kniei śladów — kocurka

wyszuka Stasiu, zwierza w ogrodzie
i jeszcze żabki, która nie kumka,
lecz w garniturku wędkuje sobie.

Tygrys to magik z muchą pod pyszczkiem.
Inscenizuje w lot przedstawienie:

Tumult wrzaw w kurzu i z kocimiętki.

Są dekoracje, żywioł i plener.
 

Ktoś czasem gwiżdże lub stuka w pieniek.

Śnieg tu jak echo, nie gubić z wiosną,
by z pączków rosły słodkie marzenia,
a los częstował się z garnków wodą.

Gdy utrzymają dalie swój fason,
jeśli stokrotki starczą za plony,
mój mały ogród po wieczne czasy
w służbie Stasiowi nieodgadniony.

 

 

 

 

Edytowane 4 Maja przez wierszyki
Szyk, nie gubić, kocimiętka (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@wierszyki  Zgrabnie, z pomysłem i bez zarzutu, msz :)

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, pozdrawiam Świątecznie :-)

[andreas]

Mam podobne zdanie jak Alicja.

Pozdrawiam.

[Naram-sin]

Myślę, że spodobałby się dzieciom, i to wcale nie jest zarzut. Napisanie dobrego wiersza, który trafiłby do dziecięcej wyobraźni i wrażliwości jest trudniejsze, wbrew pozorom, niż seryjne bicie poetyckich liczmanów.

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję:)

Dziękuję:)