Rzecz o Rzeczach

[m1234]

to jest rzecz o rzeczach

 

rzeczach dyskutowanych

w poważnych gabinetach

miękkich pluszowych fotelach

przy zapachu koniaku i cygar

 

to jest rzecz o rzeczach

i tylko o nich

 

o rzeczach w sensie uniwersalnym

 

tak więc o istnieniach

o osobach jeśli przyjąć że są

rzeczami

 

rzeczach które istnieją

jak istnieje ciało

w przestrzeni dotyku

w ciężarze myśli

znaczeniu relacji

 

rzeczy jak to rzeczy

trwają lub są trwane

posiadają imiona

lub je tracą

mają bądź tworzą wartość

albo i nie

 

są położone rzucone

podnoszone zapomniane

zużywane lub nietknięte

jak ciało które było

i kiedyś przestanie

 

rzeczy są katalogowane

są wpisywane w listy

uporządkowywane dokładnie

dzielone według norm

rejestrowane

w bramach dzielnicach na ulicach

lotniskach i na promach

zliczane w autobusach

pociągach

lub innych transportach

 

rzeczy są liczbą

wagą

statystyką

współczynnikiem wydajności

przy taśmie paczek

z pomocą humanitarną

 

rzeczy w dużej liczbie

są kolekcjonowane

są masą

masą do zebrania

do przesunięcia

do zamknięcia

 

o rzeczy trzeba dbać!

chronić!

otaczać drutem

 

z rzeczami

nie rozmawiamy

nie dyskutujemy

nie wymieniamy myśli

nie przekonujemy

 

rzeczy nie należy

o nic pytać

rzeczy się rozważa

po prostu

 

te rzeczy to rzeczy

 

w sensie uniwersalnym

 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[m1234]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za opinię i interpretację. Czy temat jest abstrakcyjny? Wydaje mi się, że nie. Forma – intencjonalna. Czy pozbawiona treści? Ocena nie należy do mnie :) Chciałem, by znaczenie ujawniało się poprzez chłód i pozorną neutralność – bo chodzi o uprzedmiotowienie ludzi, które dzieje się realnie i systemowo. Celowo więc przyjąłem technokratyczny ton – to właśnie taki język dehumanizuje. Zatem to nie pustka, to zabieg. Jeśli wywołuje wrażenie bezrefleksyjności, to znaczy, że działa tak, jak powinien. Taki był mój zamysł :)

Pozdrawiam.

[moina]

@m1234 

Uwielbiem twoje treści..

Są jak gabinet luster czytasz a potem przyglądasz się....

Czytam - a litery rozsypują się jak światło na taflach szkła. Każde zdanie to lustro, w którym odbija się nie tylko tekst, lecz i ja - ta, która szuka. W Twoich słowach mam swoje loty:

myśli unoszą się lekko, czasem spadają ciężko,

ale zawsze wracają do środka - do miejsca, gdzie odbicie staje się prawdą. Bo tu nie tylko czytam. Tu się przyglądam.

Sobą, światem, ludźmi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[m1234]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję! Wszyscy tutaj napędzamy się nawzajem i w tym jest wartość :) Nawiasem mówiąc niesamowicie opisałaś swoje odczucia - ta treść, sama w sobie, niesie piękny potencjał. Dziękuję jeszcze raz za miłe słowa.

[Gość]

Znakomicie napisany, filozoficzny, drążący. Język poetycki przygląda się tytułowym rzeczom i opisuje ich wszystkie możliwe aspekty ontologiczne. Jednocześnie wiersz nie jest elitarny, nie buja w obłokach ani w nadmiarze abstraktów. Pozostaje zagnieżdżony w świecie zjawisk i pojęć ogólnodostępnych, co zaciekawia i zachęca do kontynuacji.