Lazuryt platona

[Wakss]

Och wy! Lazurytowych nocy nieboskłony,
co tak chętnie spładzacie powabne światłości;
rozgrzewając ciemności rozłożone błony,
ślepia pochłaniając w swych blaskach czarowności.

 

Jedną, niespotykaną niewiastę mi ześlijcie,
trwającą w waszych cieniach – po ów mroki grząskie;
chociażby na pęk blasków księżyca przybliżcie,
bym się do niej zbliżywszy padł w uczucia platońskie.

 

Pochłonąłbym jej piersi, lecz wzrokiem wyłącznie;
jak dla Eraty pisałbym poematy greckie,
niczym Echnaton stworzyłbym hymn wzniosły, antycznie.

 

Gdybym tylko jej obraz we władania dostał,
słowami zmalowałbym utwory jawnie epickie;
ale póki tu czekam – w szlochy będę obrastał.

[Alicja_Wysocka]

@Wakss  Miało być chyba 7+6 w każdym wersie, a nie jest.

No dobra, za jakiś czas skumasz to do końca, wierzę i życzę.

Styl msz nazbyt patetyczny, trochę się uparłeś, nie wiem czy jest aktualnie popyt na taką poezję, czas pokaże, komentarze też.

 

 

[Naram-sin]

Porównując z tym, co jeszcze tydzień temu kolega tu serwował, to jest niezaprzeczalnie progres. Rytm coraz lepszy. Styl patetyczny, ale nie razi to, gdy forma jakoś trzyma fason, a treść jest przemyślana. Na plus - odniesienia kulturowe, antyczne (to chyba ukłon w stronę Alicji, która nie lubi truposzy). Można pisać stylizacje, jak ktoś lubi, może za jakiś czas przyjdzie chęć na powiew świeżości.

 

Edytowane 5 godzin temu przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)

[Wakss]

@Naram-sin Dzięki!!!