Zgłoś

@Nata_Kruk Był , tu mieszkam .

W sklepie pachnącym Atlantykiem i starym szlamem stoi ona - królowa szczypców, sirena z plastikowego wiadra. Włosy - tłuste struny, na których zagrałby sam diabeł morski, gdyby nie brzydził się łupieżu. Dagma, kapłanka sekty dorsza, głosi kazania do karpi, że zbawienie przyjdzie w solance. Każdy, kto przekroczy próg, czuje, jak wysysa z niego witaminę D i całą radość z życia, niczym sum w porze głodu. Mówią, że nigdy nie widziała mydła, ale za to wierzy w kryształ, co oczyszcza aurę z... wątróbki. Jej uśmiech - jak szczęka rekina po stypie, jej dłonie - relikwie panierki z wczoraj. A w oczach świeci sekciarskie „Amen”, jak neon w barze „U Śledzia”. Jeśli spotkasz Dagmę - uciekaj, bo inaczej skończysz, oprawiony w pergamin z plotek i jej narcyzmu, podany z plastrem cytryny, na ołtarzu świętej Makreli.    

@Alicja_Wysocka Jak zwykle w wielkim stylu! Te wiersze już się drukują czy dopiero będą? Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@lena2_ tak, dziękuję

Chcemy zostawić ślad po sobie, widząc jak kruche jest życie, za szybko przemija...piękny wiersz:):)