Plotka

[Agnieszka Charzyńska]

Czasem szepcze, czasem szumi,

Czasem brzęczy – niby pszczoła,

Bujnie pleni się w urzędach,

Na osiedlach – i w kościołach.

 

Jak mikroskop grzechy, zdrady,

Braki, błędy wyolbrzymia,

Jak chwast rośnie – poza grządką,

Tuczy się – na cudzych winach.

 

Wścibskim okiem co nie swoje

Obserwuje, recenzuje,

Piórem ostrym na kształt miecza,

Niedostatki wypunktuje.

 

Raz w redakcji się zatrudni,

Raz dorabia w komitecie,

Zwodzi damy i matrony,

W sidła łapie – nawet dzieci.

 

W kłębach chowa się po kątach’,

W stosach – po szafach się pleni,

Boi się jedynie prawdy,

Dyskrecji – i oświecenia.

 

Kiedy rozwód spowoduje

Lub do  grobu kogoś wpędzi,

Niewiniątko zgrywa chętnie

Białe, jasne – jak łabędzie.

 

Nie zaradzi jej odkurzacz,

Ani miotła, ani szczotka,

A jej imię w sześciu głoskach

Proste krótkie – oto Plotka.

Edytowane 17 Kwietnia przez Agnieszka Charzyńska (wyświetl historię edycji)

[Wiechu J. K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Agnieszka Charzyńska Agnieszko, ciekawy wiersz, ale jest literówka. Chyba powinno być: "do grobu wpędzi."                                                                                                      Pozdrawiam. 

[Mitylene]

@Agnieszka Charzyńska świetny przedstawiona istota plotki. Podoba mi się porównanie do chwastu rosnącego poza grządką. Dosadnie I w punkt. Wiersz super! Pozdrawiam

[andreas]

Sama prawda.

 

Sąsiedzi lepiej wiedzą

 

córka rzeźbiarza Wandzia z Łańcuta

jak Wenus z Milo cudnie wykuta

lecz w miasteczku krąży plotka

choć jak ojciec też z niej trzpiotka

że ona raczej nie jego dłuta

 

To ci rozmiar

 

gdy jednonogi karzeł w Łańcucie

przygruchał sobie wielgachną Lucię

plotkowali wszyscy w koło

ale chyba na wesoło

że zależało jej na kikucie

 

Pozdrowionka.

[Agnieszka Charzyńska]

@Mitylene  dziękuję i pozdrawiam

[Agnieszka Charzyńska]

@Wiesław J.K. ok, poprawię