Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chcę, ale po mojemu

poezja.tanczy
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

poezja.tanczy

poezja.tanczy

Opublikowano
Opublikowano

Z cyklu: Dwóch czy jeden (wspólny tomik z Krzysztofem Eską)

 

 

Chcę, ale po mojemu

 

Oddałem Tobie

Me piękne serce

 

Wszystko dla Ciebie

A Ty chcesz więcej

 

Serce to jedno

A rozum drugie

 

Coś sobie zostawiłeś

Upominać nie lubię

 

Powtarzasz,

A ja rozkładam ręce

 

Masz moje serce

Czego chcesz więcej

 

Nie mam lepszego

Nie mam innego

 

A bez rozumu

Tyle tego złego

 

Nie chcę oceniać

Ale Twoje serce szkodzi

 

Jest ciężkie

I nic z nim nie wychodzi

 

Tylko mnie upomina

Mówi, że to moja wina

 

Już wolałbym Twój rozum

Zostałby przynajmniej pozór

 

Szczęścia, albo zagubienia

I znowu musze odganiać się od cienia

 

A Ty bez serca

Jak mój morderca

 

Mówisz, i czubisz

Powtarzasz, nie lubisz

 

A mnie się po prawdzie wydaje

Że tan altruizm niczym się staje

 

Że niewielu chce serce przyjąć

Bo się boi dobro wziąć

 

Bo się boi konsekwencji

Które wypływają z dobrych intencji

 

                 //Marcin z Frysztaka

 

 

 

 

Piszę opowiadania, sztuki teatralne, dialogi kabaretowe i wiersze

 

Wszystkie moje książki
          Za darmo
Znajdziesz na stronie:
         wilusz.org

7
moina

moina

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@poezja.tanczy

Doszukałam się tu, mhh,

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie wiem... rozmowy, wymiany myśli?

Raz jakby mężczyzny, raz jakby kobiety:

"Oddałem Tobie" - M.

"Coś sobie zostawiłeś" - K.

"Nie mam lepszego. Nie mam innego" - K.

"Już wolałbym Twój rozum" - M.

 

Tekst brzmi dla mnie jak Tango - taniec.

 (Mam czasami dziwną wizualizację)  

 

Swoją drogą myślę że ten kawałek jest dobrą odpowiedzią

 

 

Pozdrawiam serdecznie  

 

Edytowane przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Złe zrozumienie

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Toyer
      Zapisz mnie nowymi znakami

      Przez Toyer · Opublikowano

      Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Berenika97
      Ziemia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • Berenika97
      naleweczka z ciszy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • Berenika97
      w matni

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...