Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

czas i nadzieja

sisy89
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
sisy89

sisy89

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

słońce przyniosło wiosenne rozczarowania

pomieszane ze łzami

kolejny wietrzny dzień porwał nadzieję

 

trudno nawet dostrzec cień

szczęśliwych dni których wspomnienie

zostało splamione czerwonym winem

wypitym w samotności

 

bez kwiatów i świec bo chłód

zniszczył wszystko co zostało

 

czas może sklei pogruchotane marzenia

ale pęknięcia zostaną na zawsze

 

12
wierszyki

wierszyki

Opublikowano
Opublikowano

Szczęśliwe dni zawsze zostają szczęśliwe. Dzięki nim jednak o wiele łatwiej niż gdyby ich nie było. 

dobra energia żyje dalej.

Pzdr

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

U mnie nadal są fiołki, a spadło całkiem sporo poniżej zera. I pierwiosnki, nic im nie ma.

 Kwiaty wiosenne to chwila.

Pozdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

1
Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@sisy89 Pozostaje wysnucie wniosków z takiej życiowej lekcji, po prostu uczymy się na błędach. Jednakże dobrze być otwartym na nowe doświadczenia, życie jest tak naprawdę piękne, lecz krótkie i bezwzględne i daje każdemu przynajmniej jedną szansę w danej sytuacji, czasami dwie i jak to się mówi do trzech razy sztuka. Pozdrawiam!

1
iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
Opublikowano

Ostatnio słyszałam kwestię (z którą się zgadzam :)) że pęknięcia są jak nasze wady (które ma każdy człowiek), jednak całą postać da się skleić w całość.

Zależy więc na czym skupiamy uwagę, na pęknięciach czy na całości:)

Wiosennego szczęścia życzę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      iluzja

      Przez tie-break · Opublikowano

      wyobrażał sobie człowiek nie wiadomo co gdy jesień szczodrze częstowała miodowymi cukierkami z kradzionego   mówiła - jestem czekam światło czepiało się rąk   myślał - przezimuję w tym przytulnym wierszu   a to tylko kolejny opuszczony dom ostatnie słowo dopala się gdzieś w kącie łagodność nagle obca oblepiła słodkawym zaciekiem strzaskany wykusz   tego oswojenia nikt nie weźmie na siebie   są jednak niekończące się drogi szlaki trasy przez kolejne północe są inne imiona które wejdą w nawyk   wystarczy otrzepać się z liter i obrazów pozwolić aby wiatr nagle   spłoszył     Pusty dom - Tie break/ sierpień 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Amber
      3 wiersze

      Przez Amber · Opublikowano

      @Dekaos Dondi   Spacer w krainie czarów na krzyżówce T trzech wierszy :)
    • Amber
      Piknik nad lewitującą skalą

      Przez Amber · Opublikowano

      @huzarc  Rozkłady codziennych pociągów mają potencjał na spokój i równowagę, ale są bez znaczenia... wobec spotkania z absolutem .
    • Duszy Szept
      Dwie dusze z różnych światów

      Przez Duszy Szept · Opublikowano

      Spotkali się przypadkiem, jak dzień i noc. On z głową w chmurach, z sercem, które czuje wszystko naraz. Nie szukał relacji, tylko połączenia. Takiego, które budzi w środku spokój, a nie tylko daje obecność. Dla niego miłość to nie plan to droga, przez którą uczysz się siebie. Ona z ziemią pod stopami, z sercem, które bije w rytmie rozsądku. Nie szukała magii, tylko równowagi. Dla niej związek to coś, co ma działać jak dobrze zbudowany dom: stabilny, logiczny, przewidywalny. Nie ufała uczuciom, bo wiedziała, że potrafią zwieść. On widział w niej duszę, Ona w nim emocję. On chciał czuć, Ona chciała rozumieć. I choć przez chwilę ich światy się zetknęły jak nocne niebo ocierające się o brzask to oboje czuli, że ten moment nie może trwać wiecznie. Nie dlatego, że czegoś zabrakło. Ale dlatego, że miłość potrzebuje wspólnego języka. A oni mówili różnymi równie pięknymi, ale nieprzetłumaczalnymi. On odszedł z sercem pełnym uczuć, których nie mógł wypowiedzieć. Ona została z myślą, że to wszystko było zbyt skomplikowane. I choć każde poszło w swoją stronę, to w pewien sposób oboje wiedzieli że ta historia była potrzebna. Bo on nauczył się, że nie każda głęboka więź musi trwać wiecznie. A ona że nawet najlogiczniejszy świat potrzebuje czasem odrobiny magii.
    • Poezja to życie
      Mówisz tak

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Mówisz "tak" Mówisz "nie"   Potem słyszę  Myśli twe    Odbijają się  Tak nagle    Echem od czterech ścian       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...