Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael Marius Zawsze podziwiałem te osoby, które umiały grać na harmonii albo akordeonie, a w tamtych czasach było to dla mnie coś fantastycznego i znałem nawet osobiście jedną osobę, która świetnie grała  na tym instrumencie.
Nie wiem dlaczego, ale zawsze harmonia kojarzy mi się z podwórkowymi kataryniarzami w latach 60 i 70 ubiegłego stulecia we Wrocławiu, a my dzieci zawsze dawaliśmy im parę drobniaków za to granie, a także ludzie z okien rzucali im pieniądze. 
Pamiętam także, ale jak przez mgłę, jedną osobę, która świetnie grała na harmonijce ustnej każdą melodię i piosenkę o jaką się poprosiło, to również była niełatwa sztuka. 

@Wiesław J.K.

 

 

 

 

"Harmonia i akordeon różnią się nie tylko budową, ale także techniką gry i brzmieniem. Harmonia jest zazwyczaj mniejsza i lżejsza, co czyni ją bardziej mobilną i łatwiejszą do transportu. Akordeon oferuje szerszy zakres dźwięków i większe możliwości muzyczne, ale wymaga więcej czasu na opanowanie techniki gry. Wybór między harmonią a akordeonem zależy od preferowanego gatunku muzycznego i osobistych preferencji brzmieniowych. Przed zakupem warto wypróbować oba instrumenty, aby poczuć różnice w grze i wybrać ten, który najlepiej odpowiada Twoim potrzebom."

Opublikowano

Innym instrumentem muzycznym na którym marzyło mi się nauczyć grać była gitara, lecz pozostało to tylko marzeniem. Miałem kolegę w latach nastoletnich, który opanował świetnie grę na gitarze, no nie powiem, trochę mu zazdrościłem.

Dodam jeszcze do tych instrumentów muzycznych fortepian i pianino, zawsze podziwiałem tych co opanowali te sztuki gry.

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przez kilkanaście lat moim najlepszym kolegą był taki właśnie zawodowy harmonista.
Całe życie upłynęło mu na zabawach, weselach i innych imprezach. Grywał również na ulicy.

Jego ojciec podobnie tylko na skrzypcach. Najpierw grali razem, a po śmierci ojca założył własny zespół.

Umiał czerpać z życia pełnymi garściami. Zawsze pełen autentycznego humoru i energii. Nie wiem skąd on to brał w takich ilościach.
Niestety dopadł go nowotwór i zmarł jakieś 2 lata temu, choć nigdy wcześniej na nic nie chorował. Teraz już takich ludzi nie ma, On był ostatni.
Stworzony by bawić się życiem.

To właśnie o nim tak naprawdę jest ten wiersz.

Teraz jego wnuk przejął pałeczkę, ale to jeszcze nastolatek i zupełnie inne czasy.
 


A ja grałem na gitarze basowej w podstawówce i liceum. Od początku w zespołach.
Ale nie miałem do tego zbyt dużo talentu i dałem sobie spokój.
Choć trzeba przyznać, że od strony towarzyskiej dużo skorzystałem. Gitara była biletem do bardzo ciekawego świata artystycznego.

Dziękuję za ciekawy komentarz i muzykę.

Nie muszę dodawać że też uwielbiam akordeon.

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



×
×
  • Dodaj nową pozycję...