Ulotność

[m1234]

nokturn pękającej szklanki –

odbita od podłogi

rozbija czas

 

flesz!

 

niedzielna seria pozornie

niedomkniętych gestów

fruwająca firanka

ażurowa

wykrochmalona

nasączona zapachem wiosny

sięga do garnków

i patelni

wrzących życiem równoległym

 

sito liczy czas w skali wody

krople leniwe

nie chcą kapać wstecz

 

gdzieś obok radio

łowi głosy-widma

jakieś pianino

 

brak kuchennego patosu

tylko gorący rosół

fartuch matki fruwa

goni bliki światła po kątach

substancje do chwytania

drobinek kurzu

widzę przez nie
pływające wąsy ojca

 

ulotność

zostawia posmak

 

nawet rybie ości

nie były tylko śladem

po posiłku…

 

za oknem deszcz

słucham radia –

grają Satie

 

[Domysły Monika]

@m1234 Ale treść... Moje myśli fruwają jak ta firanka.

Pierwsze słowa po przeczytaniu...

- no ja cię przepraszam ileż tu, skojarzeń, domysłów.

Uwielbiam Cię czytać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Edytowane Sobota o 19:17 przez Domysły Monika (wyświetl historię edycji)

[m1234]

@Domysły Monika Dziękuję :) Wszyscy się tu inspirujemy nawzajem ile wlezie, ładujemy baterie :) 

[Jacek_Suchowicz]

szklanka rozbija czas o podłogę

niedzielny obiad wśród rekwizytów

nastrój kuchenny schwytany słowem

Satie dźwiękami czaruje cicho

wiersz mnie zatrzymał swoim ujęciem

lecz czegoś braknie - chciałbym coś więcej

 

trudno dogodzić:))

[tetu]

Co ty tu zrobiłeś/łaś? Niesamowity wiersz! 
Ulotność ma tutaj tyle smaków, kolorów, historii, że obrazy jak flesze przelatują przez głowę. Będę tu wracać, żeby nie zapomnieć. Pozdrawiam. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Świetna cząstka, a takich tu więcej. Jestem pod wrażeniem. 

 

 

[m1234]

@tetu Bardzo dziękuję :) Trochę w tym zasługa tego pianina (Erik Satie, Gymnopedie No.1) można odlecieć w retrospekcje ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Jacek_Suchowicz Świetne! Swoją drogą uwielbiam niedopowiedzenia, lubię takie utwory, sam też staram się "nie domykać", chociaż to bardzo trudne, bo podświadomie szukam zawsze jakiejś klamry.

[Roma]

obraz, za obrazem... bardzo sugestywny wiersz. Wszystko jest czymś więcej, w tej chwili, przez chwilę...

Świetnie napisane, pozdrawiam.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@m1234 Wąsy ojca pływające w drobinkach kurzu, to nie jawa to raczej sen - te wąsy i do tego pływające w kurzu nie kojarzą mi się z ojcem, po prostu nie miał wąsów, wiersz doprawdy ulotny. Pozdrawiam!

[beta_b]

Z przyjemnością przeczytałam. Pobudza wyobraźnię, wręcz przenosi do obrazów. Bb

[Alicja_Wysocka]

@m1234 Przeniosłeś mnie do kuchni, lekko, nie wiedzieć kiedy, jakby bez wysiłku, za pomocą słów, no i zrobiłeś apetyt na rosół, który bardzo lubię :)

[Witalisa]

@m1234 Nie uwiodły Cię metafory - dlatego to takie... przylegające (nawet rym się nie wywyższa: patosu - rosół). 

[violetta]

Wszystko fruwające, tęskni się za rosołkiem rodzinnym:)

[tetu]

No i tym wyjątkowym wierszem otwieram sobie niedzielę. Jeszcze raz wyrazy uznania. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Poezja. 

[Nata_Kruk]

@m1234 ... pomyślałam, jak.. tetu.. niesamowity... gęsto i.. dzieje się.

Pozdrawiam.