Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 68
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

"Tak, zły dział chociaż i tak najbardziej odpowiedni z dostępnych.

Wiersz nie jest 'hermetyczny'. Metafory są w miarę przystępne, mizantropijki są śliczne kwitną i jestem z nich dumny ;)

Jak za pierwszym razem się nie zrozumie, to trzeba przeczytać drugi i wtedy wszystko się ułoży w śliczną całość,

ps. surrealisci mogą trochę zgrzytać w całości to fakt, ale to miało być do wyolbrzymienia pewnej panującej sytuacji"

*natan Lamers




dla poluźnienia atmosfery
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Komentarz na ostrzeżenie albo bana. Jeśli tego moderator nie zrobi, zainterweniuję wyżej.


Zero faktów, komentarzy do wierszy, tylko na inwektywy Was stać.

podobieństwa mają skłonność do przyciągania się, a może zaraza?


Gdzie komentarz do wiersza ?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




To nie jest komentarz do wiersza. To co wyprawiacie pod tym wierszem to się w głowie nie mieści, a moderator nie reaguje.


"na moich oczach łamany jest regulamin, a ja nic nie mogę zrobić"

*wypowiedź piaszczyka sprzed kilku tygodni.
Opublikowano

Beznajdziejni jeśteście w większości,

Łamiecie regulamin, wypisuje jakieś brednie nie mające nic wspólnego z wierszem, same inwektywy, a Daniel Piaszczyk przekręca mój nick.


To mają być poeci ? Dorośli ludzie ? Śmiechu warte.


Poetycka mafia na oczach nam rośnie, to już nawet nie tylko TWA.


Gdzie jest moderator, administrator ? Halo ?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




niech pan poszuka dokladnie, moze pan znajdzie.

cieszę się, że wreszcie Pan już nie jest pewien, czy znajduje się tu gdzieś jakiś wiersz






Takie wypowiedzi zasługują na bana, Pan nie jest wcale śmieszny, jak się Panu wydaje, pokazał Pan swoją twarz, a ja za rozmowę podziękuje, niech się tym zajmie władza.



Ciesze się, że wiersz Pana i innych zabolał, inaczej by tej szopki pod wierszem nie było.


Ludziom, poetom, współczuję znajomości z panem Danielem Piaszczykiem, osobą tak fałszywą, i jak to ktoś na tym forum zauważyl "zmienną jak chorągiewka",



Proszę się już nie dopisywać nie chce mi się tyle pisać .


Administrację proszę o ukarania osób łamiących regulamin.
Opublikowano

NO REWELACJA !!!!!!!!
Dawno mnie tu nie było ale widzę że niewiele się zmieniło
Zawsze ci sami ludzi pienią się gdy tylko usłyszą niewygodną prawdę o sobie , kilku klakierów którzy myślą że jak przyklasną to za chwilkę dostaną pozytywny komentarz i będzie git , poczują się wtedy dobrymi poetami , docenianymi
Ponieważ Natan najprawdopodobniej jest człowiekiem dość inteligentnym widzi to gołym okiem i opisuje
Argumenty adwersarzy są standardowe i wypróbowane wiele razy (między innymi na oyeyu) , czyli głupota , brak logiki , brak talentu ( jakby jakiś vacek miał prawo do ferowania wyroków intelektualnych bo akurat zdał mature i przelecieł dodatek do wyborczej , wysokie obcasy ) , w moim przypadku były jeszcze zionięcie nienawiścią i nietolerancja , co osobiście mnie niezwykle porusz ponieważ z natury jestem człoweikiem niezwykle łagodnym hahahahahahahahahahahahaha

Ale zboczyłem nieco z tematu .......... up. wypsnęło mi sie znowu brzydkie słówko hiihi
Bardzo mi się podoba postawa Natana i uważam iż takich ludzi nam brakuje , ludzi odważnych nie bojących się powiedzieć prawdy nawet tej niewygodnej i nawet w może nie do końca doskonałej formie .
I to uważam za główną zalete tego wiersza że odsłania fakt iż niestety spora część uczestników tego forum jest nie tylko miernego talentu ale i malutkiego charakterku , co jakoś szczególnie mnie nie dziwi bo po latach indoktrynacji w reżimowych szkołach trudno sie spodziewać czegoś innego

Nooo jednak ma sens rzucić tutaj okiem od czasu do czasu

kop

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Choćby najwyższy sąd tu zadziałał  To familijną będzie tak sprawa Nazwisko nieznane ród rozwiedziony  A co ważniejszym jegomość to sprawia Data nieważna koledzy klapą  Małpą odchaczyć a na przybitkę uderzyć łapą   Wywód bez końca poprowadzony Rodowód zwodu już wywiedziony
    • @infelia dziękuję bardzo jestem marzycielem może ktoś kiedyś?
    • @infelia dziękuję bardzo za miłe słowa pozdrawiam serdecznie 
    • Przygniata mnie ten ciężar nocy. Siedzę przy stole w pustym pokoju. Wokół morze płonących świec. Poustawianych gdziekolwiek, wszędzie. Wiesz jak to wszystko płonie? Jak drży w dalekich echach chłodu, tworząc jakieś wymyślne konstelacje gwiazd?   Nie wiesz. Ponieważ nie wiesz. Nie ma cię tu. A może…   Nie. To plączą się jakieś majaki jak w gorączce, w potwornie zimnym dotyku muskają moje czoło, skronie, policzki, dłonie...   Osaczają mnie skrzydlate cienie szybujących ciem. Albo moli. Wzniecają skrzydłami kurz. Nie wiem. Szare to i ciche. I takie pluszowe mogło by być, gdyby było.   I w tym milczeniu śnię na jawie. I na jawie oswajam twoją nieobecność. Twój niebyt. Ten rozpad straszliwy…   Za oknami wiatr. Drzewa się chwieją. Gałęzie…. Liście szeleszczą tak lekko i lekko. Suche, szeleszczące liście topoli, dębu, kasztanu. I trawy.   Te trawy na polach łąk kwiecistych. I na tych obszarach nietkniętych ludzką stopą. Bo to jest lato, wiesz? Ale takie, co zwiastuje jedynie śmierć.   Idą jakieś dymy. Nad lasem. Chmury pełzną donikąd. I kiedy patrzę na to wszystko. I kiedy widzę…   Wiesz, jestem znowu kamieniem. Wygaszoną w sobie bryłą rozżarzonego niegdyś życia. Rozpadam się. Lecz teraz już nic. Takie wielkie nic chłodne jak zapomnienie. Już nic. Już nic mi nie trzeba, nawet twoich rąk i pocałunku na twarzy. Już nic.   Zaciskam mocno powieki.   Tu było coś kiedyś… Tak, pamiętam. Otwieram powoli. I widzę. Widzę znów.   Kryształowy wazon z nadkruszoną krawędzią. Lśni. Mieni się od wewnątrz tajemnym blaskiem. Pusty.   Na ścianach wisiały kiedyś uśmiechnięte twarze. Filmowe fotosy. Portrety. Pożółkłe.   Został ślad.   Leżą na podłodze. Zwinięte w rulony. Ze starości. Pogniecione. Podarte resztki. Nic…   Wpada przez te okna otwarte na oścież wiatr. I łka. I łasi się do mych stóp jak rozczulony pies. I ten wiatr roznieca gwiezdny pył, co się ziścił. Zawirował i pospadał zewsząd z drewnianych ram, karniszy, abażurów lamp...   I tak oto przelatują przez palce ziarenka czasu. Przelatują wirujące cząsteczki powietrza. Lecz nie można ich poczuć ani dotknąć, albowiem są niedotykalne i nie wchodzą w żadną interakcję.   Jesteś tu we mnie. I wszędzie. Jesteś… Mimo że cię nie ma….   Wiesz, tu kiedyś ktoś chodził po tych schodach korytarza. Ale to nie byłaś ty. Trzaskały drzwi. Było słychać kroki na dębowym parkiecie pokoi ułożonym w jodłę.   I unosił się nikły zapach woskowej pasty. Wtedy. I unosi się wciąż ta cała otchłań opuszczenia, która bezlitośnie trwa i otula ramionami sinej pustki.   I mówię:   „Chodź tutaj. Przysiądź się tobok. Przytul się, bo za dużo tej tkliwości we mnie. I niech to przytulenie będzie jakiekolwiek, nawet takie, którego nie sposób poczuć”.   Wiesz, mówię do ciebie jakoś tak, poruszając milczącymi ustami, które przerasta w swojej potędze szeleszczący wiatr.   Tren wiatr za oknami, którymi kiedyś wyjdę.   Ten wiatr…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-12-10)    
    • Singli za dużo, to 1/3 ludności. Można się cieszy, że tyle jest wolnych. W każdym wieku ludziom kogoś brakuje.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...