Mówiłaś, że kochasz, że beze mnie zwiędniesz,
gdy Cię nie podleję miłością codziennie.
Że jak róża uschniesz z niedoboru wody,
jeśli zacznę zwiedzać sąsiednie ogrody.
Wierzyłem, podlewałem, innych nie widziałem.
Długo to nie trwało, w końcu sam zostałem.
Odeszłaś bez słowa, oszczędziłaś wzruszeń.
Ty nie byłaś różą, Ty byłaś kaktusem.
Mówiłaś, że kochasz, że beze mnie zwiędniesz,
gdy Cię nie podleję cię miłością codziennie.
Że jak róża uschniesz z niedoboru wody,
jeśli zacznę zwiedzać sąsiednie ogrody.
Wierzyłem, podlewałem, innych nie widziałem.
Długo to nie trwało, w końcu sam zostałem.
Odeszłaś bez słowa, oszczędziłaś wzruszeń.
Ty nie byłaś różą, Ty byłaś kaktusem.
Bo miłość jako taka nie istnieje, zresztą: gdzie na samym końcu ona ląduje? Sprostowanie: u mnie się nic nie dzieje - po prostu opowiadam w czasie przeszłym, mówiła pani, iż szuka pani szczęścia - na czym ono polega według pani?
Łukasz Jasiński
Może pani rzucić jeszcze okiem na "Na granicy frontu" - musi pani wreszcie zacząć czytać innych ludzi i dawać komentarze - jest pewnego rodzaju granica - ludzie zaczną w końcu tracić siły i cierpliwość i wtedy pani nie będzie otrzymywała komentarzy, niby dlaczego inni mają ciągle dawać i dawać i dawać i w zamian nic nie otrzymując (tak też jest w realnym życiu)? Istotą współżycia w społeczeństwie jest współpraca, dlatego też: żywiciele szerokim łukiem omijają pasożytów...
Łukasz Jasiński
Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Przez Duch7millenium · Opublikowano
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
