Człowiek i Wilk

[Czarne Słońce]

 

Jak wiele w nas mieści się zawiści 
pomyśleć tylko ile cierpienia
ile w zdaniach słów nienawiści 
ile nas kolców w język uwiera 

Człowiek od wieków człowiekowi wilkiem
a wilk tymczasem nauczył się śpiewać
i wyć z zachwytu lecz gdy trzeba milknie
człowiek nie milczy woli żal rozsiewać

 

I usiadł w końcu chłopiec obok wilka
w takiej sytuacji nic już go nie czeka
zamienili razem może ze słów kilka

 

Oswoił chłopiec wilka a wilk człowieka

[Kamil Olszówka]

Wiersz genialny w swojej prostocie!

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Czarne Słońce Oswoił chłopiec wilka a człowieka wilk - brzmi bardziej harmonijnie, wiersz przedni. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.