Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pozwól mi odejść

Aleksander Mazur
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Aleksander Mazur

Aleksander Mazur

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Pozwól mi odejść tu i teraz

Rozpłynąć się w ciężkim powietrzu

Tak po prostu pozwól umierać 

Być jedną z wielu kropel deszczu

 

Chcę też jak inni bracia krople

By dopełnił się mój los marny

Tak by wszystko było dziś mokre

Chodnik szary stał się brunatny

 

Lecz wcześniej chcę błysnąć na niebie

Opuścić zimną chmury matnię 

Być ważnym w nieważnej ulewie

Być kimś nim na ziemię upadnę 

 

11
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

rytm mi kuleje jakoś tak to czytam:

 

Pozwól mi odejść tu i teraz

Rozpłynąć się w ciężkim powietrzu

po prostu pozwól mi umierać 

Być jedną z wielu kropel deszczu

 

nie do końca mnie przekonałeś

 

a może pierwej pozwolisz mi

tym najmniej ważnym służyć wiernie

naucz mnie słuchać pokornym być

by będąc ważnym żyć rzetelnie 

:)

 

2
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      dla CIEBIE

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      Wsłuchana w ciszę  zaglądam głębiej  tam gdzie wygasły już wszystkie mroki, nie pozostawiam niczego w błędzie  nadchodzi Miłość- - słyszę Jej kroki.   Słodkim pragnieniem na wskroś przeszyta i z wiarą, która  zmazuje zdrady, idę w głąb duszy  sensem spowita aż strach przede mną  ucieka blady.   Ogniem sycona,  gaszona łzami zaczynam istnieć pod Twym dotykiem, choć jestem niczym  kałuża błota pragnę na wieczność  być Ci płomykiem.   Ale dostrzegam swój koniec świata  spadam na klęczki  leżę kamieniem, Ty się pojawiasz tulisz miłością  mówisz, że jesteś  mym przeznaczeniem.   W ogrodzie życia  nic nie zakwitnie jesli nie skropisz  ziaren cierpieniem, to co dziś boli kiedyś zamilknie  nic nieznaczącym  spłynie westchnieniem.   Dla Ciebie żyję  i Ciebie słucham  Tobie oddaję  łez moich morze, choć nieporadna zmącona winą Tobą oddycham - -moj Wielki Boże!      
    • Berenika97
      Słowiańska pieśń wiedźmy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Whisper of loves rain Ten wiersz to potężny, mroczny manifest, który łączy w sobie współczesną krytykę społeczną z estetyką słowiańskiego folkloru. Wykorzystuje pan formę poetyckiej klątwy lub proroctwa, aby dokonać surowego sądu moralnego nad rządzącymi elitami. Sprawiedliwość, której nie można znaleźć w skorumpowanym systemie, nadejdzie z samej natury i dawnych wierzeń. To wizja świata, w którym "prawda jak żar" w końcu wypali kłamstwo, a powrót do korzeni (Słowiański Duch) jest jedynym ratunkiem przed moralnym upadkiem cywilizacji pieniądza.  
    • W_ita_M.
      Modem.

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Ja - dane: - modem - e... - domena - daj       Ala, bo ruter... kret u robala.   E, Julu - mysz symuluje.   A klawiatura: paru ta i walka.   Luizana, Prot - ino monitor pana Ziul.   Sieć u rybaka, jak aby ruć/eis.   A te szyny z seta.   Aktualizuj juzi l. autka.   I zaprogramowali, i lawom argo pazi.    
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie trać czasu na manowce, patrz jaka Viola zdolna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Leszczym
      Niechcący

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 O to też. Jest jakiś dajmy na to artysta. Ale nie tylko artysta, ale to forum poetyckie więc rozmawiajmy o artystach. I on zmęczony znika z rynku. Albo coś się wydarzyło. Albo przeróżne rzeczy. I wystarczy tylko popatrzeć jak ciężko jest wrócić. I to chociażby do dawnej dyspozycji, nie mówiąc już o przekraczaniu dawnych perspektyw. W moim przekonaniu zdecydowanie za mało doceniamy to co ktoś dawniej uczynił, przy jednoczesnym nadmiarze oczekiwań w stosunku do jutra i pojutrze. Jesteśmy mistrzami, ale głównie w kultywowaniu złej pamięci. Komuś to najbardziej lubimy wypominać wcześniejsze upadki, a nie zwycięstwa. I Ty akurat Bereniko 97 uważaj na to, bo ja też muszę uważać.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...