31 minut temu, Ewelina napisał(a):dlatego trzeba się cieszyć życiem dopóki można...
Tak i właśnie w ten sposób robiłem przez całą młodość wyciskałem z życia ostatnią kroplę i piłem kielich do dna.
Nikt ze znanych mi osób tak nie żył. Oni bardziej się oszczędzali mieli więcej czasu.
U mnie było go niewiele. Ja to czułem od dziecka. Coś mi mówiło, że 26 lat to moja granica. Pomyliłem się tylko o rok.
Prawdziwe życie skończyło się gdy miałem 25. Teraz to tylko wegetacja.
A mój dziadek tak ciągnął 58 lat. Ostatnich dwóch nie liczę, bo to już było umieranie na raka.
Spał tylko 4 godziny dziennie a przez resztę robił co chciał. Stracił rodziców, gdy miał 10 lat i wychowywał się na ulicy. Nikt mu nic nie mógł narzucić. Bardziej wolnego człowieka nie spotkałem. Ale do tego trzeba mieć końskie zdrowie, a on się chorobom nie kłaniał.
