Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wszystko juz śpi
drzewa ptaki
ludzie

jedynie ćmy przyleciały do światła
ja również
zasypiam

brodzę w rzece
szukając bram nieba

drabina
do wnętrza ziemi

z głowy wyrastają konary
depczę zamki z piasku

puste krzesło
dłonie rozdzierają serce

"na krańcu świata są miliony aniołów"

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Które właśnie postanowiły popełnić samobójstwo.
Tragedia ten wiersz, o kohezji ktoś tu słyszał? Po co te wielokropki? Rym wciśnięty tak, żeby był i to niestey rzuca się w oczy. Zwróciłbym też uwagę na ortografię, bo ktoś tu nie przywiązał wagi do poprawności słów.
Opublikowano

Może za ostro komentujecie jak na debiut... hm podaję swoją wersję:

wszystko juz śpi
drzewa ptaki
ludzie

tylko ćmy przyleciały do światła
ja również
zasypiam

brodzę w rzece
szukając bram nieba

drabina
do wnętrza ziemi

z głowy wyrastają konary
depczę zamki z piasku

puste krzesło
dłonie rozdzierają serce

na krańcu świata są miliony aniołów


Może tak? w każdym razie tak byłoby bardziej w moim stylu...

Wesz - myślę, że albo należy używać dużych liter i razem z nimi całej interpunkcji itd, albo z nich zrezygnować wogóle. Podbnie jest z wielokropkami - nie używaj ich za często, a jedynie w wyjątkowych sytuacjach, gdy są naprawdę potrzebne.

Rób też odstępy (entery) - wtedy wiersz jest bardziej przejżysty i można oddzielić jedną myśl od drugiej - odstęp w jakiś sposób może zastąpić wielokropek..

Ostatnia sprawa - cudzysłowy także nie wyglądają najlepiej, zamiast nich możesz używać właśnie kursywy. Kiedy dodajesz wiersz to po lewej stronie masz link (poniżej słowa "treść") do strony, gdzie jest wyjaśnione jest jak pisać kursywą itd...

pozdrawiam i czekam na kolejne wiersze
dużo ćwicz - ćwiczenie czyni mistrza

/Arek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Abyss Niebo bez dna, ziemia bez końca, człowiek bez granic.   Otwórz oczy: gwiazdy świecą, piekło płonie.   Tam, gdzie nie ma nic, jest wszystko. Ogarnij to „wszystko” ramionami, a zobaczysz, że nie masz nic — tylko ciemność, którą oddychasz.   Otchłań wpatruje się w ciebie jak w czarne, tłuste bagno. Widzi swoje odbicie: złe, radośnie koszmarne, skrzywione uśmiechem.   A ty… drżysz. Boisz się. Otchłań nie pożera, tylko czeka, aż sam w nią wskoczysz.   A wtedy zrozumiesz: nie ciemność była twoim wrogiem, lecz własny cień. Cierpliwy i cichy jak sumienie, które nie prosi o rozgrzeszenie, lecz o odwagę, by spojrzeć na siebie.   I zobaczyć, że skok nic ci nie da.   Otchłań istnieje, dopóki się z nią mierzysz. Jesteś jej oddechem, dopóki w nią wierzysz.  
    • @Berenika97 nikt nikomu nie zabroni się inspirować, eksperymentować. Powiem jednak, jak na to patrzę. Miałaś Autorko swój własny gust- jaki był ( a bywał różny),taki był, ale ewoluował w wartościowym kierunku.  Twory literackie wspomnianego usera, „ zaliczyłam” bez bicia bodaj dwa, na początku jego aktywności. Moim zdaniem, tak krzykliwego bezguścia ten portal dawno nie widział, to jak połączenie histerii brazylijskich seriali, obrzucania się tortem - rodem z komedii amerykańskich, z patosem ruskich pieśni wojskowych i do tego wszystkie przyprawy z kuchni, jakie są pod ręką + podpalenie lontu ! Bęc!!!    Pomyślałam, że takie „ miotanie się” z piórem i kartką, jest dobrym zoo, dopóki komuś nie przyjdzie do głowy tego bezguścia naśladować, ale… właśnie przyszło! Nie, powiem jak były, wiecznie nawiany polityk :” Sabo, nie idź tą drogą!”  …a Ty sobie Autorko pamiętaj, że koronki się dużo trudniej dzierga, niż je tandetnie szarpie, tyle mojej skromnej rady.   pozdrawiam.
    • i nikt cię nie usłyszy,  na rozwianych przestrzeniach - trwasz,  pozornie stoicki spokój w tobie... nikt cię nie zawoła,   stoisz na rozwidleniu bezradnie,  przybierasz nienaganne miny - trwasz    w morze rozległych zawinionych ciszy,  w wąskie gardło niemego krzyku  bezszelestnie brniesz,  rozpadasz się jak popiół - trwasz    I nikt cię nie usłyszy     
    • @Nata_Kruk Nata ! To tylko mi miło jest :) Dziękuję pięknie :)     @Waldemar_Talar_Talar Też nie byłem. Tylko ten facet w windzie.... A resztę wymyśliłem :) Dziękuję.       @iwonaroma No właśnie:) To tak jak się nieuk bierze za pisanie wierszy. Wiedziałem, że gdzieś dzwonią..... Już poprawiam. Dziękuję :)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...