Gdzie przydrożne kapliczki bestialsko zniszczone...

[Kamil Olszówka]

      W cieniu smutnych drzew,

Gdzie przydrożne kapliczki bestialsko zniszczone,

Smagane nocami porywistym wiatrem,

Rzęsistym deszczem o poranku obmyte,

 

Niewidzialne anioły przystają,

W smutku pogrążone rzewnie się modląc,

A w skupieniu tajemniczych modlitw ich słowom,

Stare drzewa się przysłuchują…

 

Tak chciałyby swymi niewidzialnymi skrzydłami,

Rozbite rzeźby Maryi osłonić,

Przed nocnymi rzęsistymi ulewami,

Szalejącymi bezlitośnie wichurami,

 

Tak chciałyby móc uchronić,

Rozbitych figur Maryi choć szczątki,

By dało się je symbolicznie skleić,

Gorliwą pobożnością ludzi dobrej woli…

 

Niekiedy przy księżyca pełni,

Stoją tak zadumane anioły,

Nieznane ludzkości anielskie swe myśli,

Kryjąc w wielkich tajemnic wszechświata skarbnicy,

 

A choć nie słychać modlitw ich słów,

Kryją one moc nieznaną umysłowi ludzkiemu,

Krzewienia w świecie dobrych uczynków,

Czyniąc zadość przedwiecznemu zamysłowi Bożemu…

 

Choć widziały całej Polski maryjne sanktuaria,

Bazyliki liczące kilkaset lat,

Tym szczególniej zwyczajnie im żal,

Wiejskich kapliczek zniszczonych ręką wandala,

 

Choć nie były wpisane do rejestrów zabytków,

Zbudowanie ich wiele nie zajęło czasu,

Świadectwem były pobożności ludu,

Trwając na rozdrożach mimo lat upływu…

 

Widząc bezlitośnie zniszczone kapliczki,

Będące niezatartym śladem pobożności,

Niejeden anioł skrycie łzę uronił,

Ofiarowując Bogu swe gorące modlitwy.

 

I nad bestialsko zniszczonymi wiejskimi kapliczkami,

Smutne anioły w niebie ronią łzy,

Poruszone do głębi widokiem tym strasznym,

Nie mogąc cofnąć tych czynów haniebnych…

 

A skrzące aniołów łzy,

Podobne bywają gwiazdom niedosięgłym,

Tak bliskie im w swej tajemnicy,

Zakrytej przed pysznych ludzi umysłami…

 

A skrzące aniołów łzy,

Mają moc kruszenia w sercach nienawiści,

Wrogich Bogu grzeszników zatwardziałych,

Podnoszących rękę na przydrożne kapliczki…

 

 

[Łukasz Jasiński]

Na szczęście wciąż istnieją pogańskie głazy z runami - niektóre z nich mają nawet 8000 lat - jak w Górach Świętokrzyskich.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 18 Stycznia przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

@Kamil Olszówka

 

Często kapliczki niszczą sami katolicy, aby zwrócić na siebie uwagę i to samo robią żydzi z menorą, nic nowego: tak działają sekty monoteistyczne - judaizm, chrześcijaństwo i islam, jest jeszcze jedno podobieństwo u tych sekt - są hienami cmentarnymi - vide: Jedwabne...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 18 Stycznia przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[viola arvensis]

@Kamil Olszówka smutne i poruszające. 

[Kamil Olszówka]

@viola arvensis Tak... Polecam także szczególnej uwadze mój poprzedni wiersz zatytułowany ,,Tajemniczy perscy magowie".

[Nata_Kruk]

@Kamil Olszówka ... Kamilu,. już kieeedyś Ci pisałam, że poruszasz w swoich treściach bardzo ważne tematy, jak ten chociażby o kapliczkach.  "Kocham" przydrożne kapliczki.. to cząstka naszej Polski i wiary Polaków...

Długaśne te Twoje wiersze, trzeba się uzbroić w cierpliwość... ale całość przeczytałam.... :)

Wdzięczna treść o smutku, m.in. aniołów, które widzą, co się dzieje. Ty, jako Autor też pewnie nie chciałbyś oglądać tych zniszczonych. Dołączam od razu do Ciebie.

Serdeczności na Nowy Rok.

[Jacek_Suchowicz]

naprawione majem drgające wstążkami

obsypane kwieciem patrzą wprost do nieba

aby zanieść pieśni litanie do Panny

a wraz z nimi prośby o bochenek chleba

 

pozdrawiam

[Kamil Olszówka]

@Nata_Kruk Ale prawdę mówiąc ten wiersz i tak jest jednym z najkrótszych jakie w życiu napisałem... Dziękuję za tak miły komentarz!

@Jacek_Suchowicz Też pięknie!

[Kamil Olszówka]

@Łukasz Jasiński A czy nie uważasz że nazywanie Chrześcijaństwa sektą monoteistyczną jest jednak lekką przesadą???

[Deonix_]

Jakkolwiek mam zazwyczaj problem z Twoimi tekstami

i trudno jest mi przez nie przebrnąć, tak ten mnie zatrzymał. 

 

Nie przepadam w prawdzie za taką precyzyjną narracją w wierszach kosztem brzmienia

(w prozie z kolei to dla mnie atut), ale wzrusza mnie Twój wiersz, współodczuwam ten żal i smutek wśród anielskich łez, 

ale i pewną iskierkę nadziei, że kapliczki uda się odbudować, rzeźby posklejać,

a sprawców ruszy sumienie i więcej tego nie zrobią... 

 

Aczkolwiek, z drugiej strony, gdzieś głęboko siedzi we mnie złość. 

Złość na ludzi, którzy dopuszczają się takich dewastacji, którzy niszczą przedmioty kultu, dzieła sztuki, tablice pamięci, groby... 

Nie rozumiem tego. Nie rozumiem i chyba rozumieć nie chcę. 

Bo moim zdaniem takie działanie jest podszyte głęboką pogardą, nienawiścią i nietolerancją,

służy tylko temu, aby zranić czyjeś uczucia. I rani. 

 

Dziękuję za ten wiersz i za to, 

że podjąłeś ten temat. 

 

Pozdrawiam

 

Deo

[Łukasz Jasiński]

@Kamil Olszówka

 

Nie, chrześcijaństwo podobnie jak islam pochodzi od judaizmu, jeśli już: judaizm, chrześcijaństwo i islam to religie monoteistyczne i nie posiadają one charakteru uniwersalnego, agrarnego i personalnego - mają charakter plemiennej sakralizacji, stąd: ciągle prowadzą misje nawracania i wojny - religijne, przecież: na Bliskim Wschodzie to nic innego jak wojna religijna pomiędzy judaizmem i islamem i ze swojej natury są one wsteczne - destrukcyjne i dysfunkcyjne - demoralizujące, są niżej w hierarchii od religii politeistycznych.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 21 Lutego przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Kamil Olszówka]

@Deonix_ Najserdeczniej Dziękuję! Ogromnie mi miło!

Rzuć także proszę okiem na ten mój poniższy wiersz...

 

 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kamil Olszówka Ten świat, gdzie Dobro ze Złem toczy odwieczną walkę, według mnie jest terenem doświadczalnym dla istot bardziej zaawansowanych niż człowiek. Brzmi to być może jak fantastyka naukowa, lecz ludzkość jest "uwięziona" na tej planecie. 

[Kamil Olszówka]

@Wiesław J.K.

 

      Jest we wszechświecie pewna planeta,
Niczym niewielki pyłek i maleńka kruszynka,
Zdać by się mogło całkowicie bezbronna,
Wobec ogromu otaczającego ją niepojętego wszechświata,

 

 Lecz na przestrzeni miliardów lat,
Otoczona troskliwą pieczą Wszechmocnego Boga,
By podług kosmosu odwiecznych praw,
Poddana im trwale mogła się formować,

 

 By gdy dopełni się jej czas,
A przez tysiąclecia ukształtuje stabilny klimat,
Mogła przyjąć na siebie najcudowniejszy dar,
Istnienie stworzonego na obraz Boży człowieka…

 

 Posłusznie przeto wpisała się w Boży Plan,
Ta maleńka we wszechświecie kruszynka,
Przyjmując na siebie wszelakiego życia dar,
Towarzyszący jej odtąd przez kolejne tysiąclecia…