Jak

[beta_b]

Utkana jestem z porażek,

chociaż się przeżyć udało.
To sukces móǰ największy,

po drodze różnie bywało.
Po tylu upadkach kolana

bolą na każdym terenie.
I chociaż (uważna) się staram,

styrane nogi dźwigają

brzemię.

Kto nosił przez życie ciężary,

piękno mu oczu nie kusi.
Byle dojechać do bramy,

byle to z ramion zrzucić,
byle kolejny dzień przeżyć,

byle choć zasnąć na chwilę.
Sztukę poniesie kto świeży, 

tu dekoracje są nikłe.

Jak przekierować uwagę

z ziemi na sonety tkliwe.
W kulturze piękna, sukcesu

bruzdy są niemożliwe.
Gdy usta w grymasie zmrożone

- jak lekkość uzyskać - kto powie?
Kościste ruchy i dłonie.

Jak zacząć się cieszyć słowem?

Jak nadać lekkości życiu?

Podskoczyć, klasnąć czy krzyknąć?
Jak zacząć żyć lekko, jak inni,
kiedy wspomnienia nie nikną.

 

 

 

PS Trochę tu jęczenia, nie tak że brak sukcesów. Ale faktycznie pytanie o lekkość i piękno mnie męczy.

 

 

 

Edytowane 10 Stycznia przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[FaLcorN]

@beta_b

Nie ważne co było, ważne co będzie.

Wdzięczność jest siłą,

co nada sens wszędzie.

 

Mi zawsze pomaga dobra muzyka, pozdrawiam!

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - gorzki wiersz - zmusza do refleksji - 

                                                                              Pzdr.serdecznie.

[beta_b]

@FaLcorN podmoszący na duchu utwór. Na lekkość ma wpływ terapia, umiejętności społeczne itp. Można odczuwać szczęście, ale mi trzeba delikatności i lekkości. A to wartości z innego świata. Dzięki za wsparcie. Bb

@Waldemar_Talar_Talar wyrzut, chwilowa rymowanka. Ale znam takich co im ciągle pod górę. I niby się cieszą a lekko i pięknie nie jest, nawet przy zmróżonych oczach. bb

Edytowane 10 Stycznia przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz rację, świat jest brutalny, a lekkość bytu.. jak ją odczuwać ciągle walcząc o swoje. Jest jednak przestrzeń na wyjątki. Pod kopułą dobrych uczuć można tego doświadczyć. 

Dobrego weekendu!

[Hiala]

@beta_b najciężej to jest lekko żyć. Ktoś tak powiedział. I to jest prawda. Wiersz fajny, lekko się czyta - pozdrawiam pięknie 

[UtratabezStraty]

@Hiala , właśnie. Obciążania mogą być spowodowane różnymi czynnikami. Brak wyzwań może człowieka wykańczać. Może to być bardzo poważny problem cywilizacyjny, o czym pisał chociażby Ted Kaczynski (Unabomber). Warto czytać jego manifest, nie warto natomiast stosować metod terrorystycznych.

[Starzec]

@beta_b odpowiedzi brak, bo każdy innym życiem żyje.

Pozdrawiam:)

[[email protected]]

@beta_b A czas aż jęknął z przejęcia,
                   z emfazą przegląda zdjęcia.

Samych pyszności Betko w Nowym Roku.

[Domysły Monika]

@beta_b A ja myślę że ... Jest tu "coś" na zasadzie ...

Lustra - każdy z nas ma taki "termin zmęczenia" czytając każdy przygląda się w sumie sam sobie . Nie odbieram tego jako "jęczenie" 

Refleksja ...tak mi to w duszę wpadło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pięknie....

[Bożena Tatara - Paszko]

@beta_b
Poruszający wiersz. Myślę, że każdy kto kiedykolwiek pisał nie jest wolny od tego typu wątpliwości i zmierzył się z podobnymi problemami. Myślę też, że trzeba po prostu pisać, tak jak Alicja czy Jacek,czy wielu innych na tym forum,  na każdy temat a lekkość przyjdzie sama.
Zainspirowałaś mnie Beto_b, pozwól że, w pewnym sensie,  odniosę się jeszcze  do Twojego wiersza  w nowym temacie.

Pozdrawiam! :)


 

Edytowane 11 Stycznia przez Bożena Tatara - Paszko (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

a jednak są tacy co tworzą

ciężary dźwigając na co dzień

sterani wieczorem siadają

i piszą i grają jak mogą

 

jak twierdzą dostają powera  

by z rana zawalczyć ze światem

o byt swój o szczęście co nieraz

mamiącym okaże się kwiatem

 

po ludzku zrozumieć nam trudno

materia nie pojmie cierpienia

a ono być może kształtuje

i po coś chce stale nas zmieniać

 

Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

 

Beato.. to upominek dla Ciebie. Pofatyguj się i przetłumacz sobie tekst w google, WARTO.!

Kawał życia w treści powyżej.. a 'ono' nadal na Ciebie czeka.

Dobrych chwil w Nowym Roku.

 

 

Edytowane 12 Stycznia przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

@Nata_Kruk Dziękuję. I tłumaczenie AI:

 

Jestem czarownicą na szczycie stosu
Motylem trzymającym w ręku karabin
Królową bez tronu
Koroną z pomarańczy i kolców
Jestem płomieniem między falami morza
Jestem oblubienicą na ołtarzu
Krzykiem w milczeniu, które ginie w kosmosie
Jestem odwagą, która tworzy świat
Jestem rozbitym lustrem
Jestem miłością, piosenką, ciałem
Za krótką sukienką
Żądzą, pragnieniem
Jestem kulisami sceny
Miastem, imperium
Jestem częścią, jestem całością
Ahia ia ia ia iai
Ahia ia ia ia ia iai
Nazywają mnie wszystkimi imionami
Tymi, które mi nadano
A w głębi jestem wolna, dumna i śpiewam
Żyłam w dzienniku, w poemacie, potem na polu
Kochałam w burdelu i kłamałam, nie wiesz jak bardzo
Jestem szczera, jestem kłamczucha
Jestem zmienna, jestem uparta
Iluzją, która zachwyca
Odpowiedzią i pytaniem
Jestem modą, miłością i chlubą
Jestem Madonną i płaczem
Jestem zdziwieniem i zachwytem
Jestem zaparciem i orgazmem
Ukryta za welonem
Głęboka jak tajemnica
Jestem ziemią, jestem niebem
Jestem warta złota i mniej niż zero
Ahia ia ia ia iai
Ahia ia ia ia ia iai
Nazywają mnie wszystkimi imionami
Tymi, które mi nadano
A nawet w ciemności jestem wolna, dumna i śpiewam
Byłam twoja i wszystkich, nikogo i nikogo innego
W butach i boso
Na pustyni i w błocie
Jedna nikt sto tysięcy
Matką córką, nową księżycową siostrą, moją przyjaciółką Ja daję ci moje słowo
Ahia ia ia ia iai
Ahia ia ia ia ia iai
Nazywają mnie wszystkimi imionami
Tymi, które mi nadano
Ale w głębi jestem wolna, dumna i śpiewam
Nazywają mnie wszystkimi imionami
Tymi, które mi nadano
I na zawsze będę wolna, dumna śpiewem!

[Łukasz Jasiński]

Ładnie 

 

Łukasz Jasiński 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@beta_b

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Łukasz Jasiński]

Otóż właśnie to: to tak zwany pokarm duchowy - jest głębia, wrażliwość i muzykalność - tylko człowiek empatyczny to wyczuje, jednak: forma - niezbyt...

 

Utkana, utkana jestem na głęboki wylot 

z ogromnych porażek życia,

 

chociaż przeżyłam - to moje największe 

zwycięstwo i po tylu upadkach

 

kolana wciąż drżą jak kolce czarnej

róży - wciąż dźwigają brzemię...

 

O tak! Tak czytam! Oczywiście, to tylko moja skromna interpretacja...

 

Łukasz Jasiński 

 

[beta_b]

@Łukasz Jasiński zastanawiałam się, co napisać, bo o ile nie czuję głębi i pokarmu dla duszy, to nie zgadzam się, że forma słaba. Im więcej razy wiersz przymierzam tym bardziej go lubię a w drugiej zwrotce wersy leżą jak ulał. Ale dziękuję za obecność. Nie zamieniłabym jednak rymów na Pana interpretację.

"Głęboki wylot z ogromnych porażek,

kolce czarnej róży".

No nie, to nie moje.

Pozdrawiam, bb

 

@Wiesław J.K. Nie znam się na tym, ale skąd zatem ludzie spontanicznie wiedzą, że coś jest piękne, widząc to raz pierwszy, bez kontekstu? 

 

@Jacek_Suchowicz 

"Cierpienie

...po coś nas stale chce zmieniać..."

 

Nie przeżyłam wojny (choćby w Ukrainie), ale jak pomyślę o ofiarach, bezbronnych, niezawinionych... to trudno mi pojąć tę misję. 

 

@Bożena Tatara - Paszko lubię takie wymiany, czasem też się innymi inspiruję. 

 

@Domysły Monika zgadzam się. W lustrze odbijają się emocje, np. mimice twarzy. Bez doświadczenia w rozkodowywaniu rysów, trudno się do nich odnieść, o czym pisze @Starzec. To nie jego doświadczenia. 

 

@[email protected] dobrego roku!

 

@UtratabezStraty zły PR ma Ted ;), nie będę korzystać z jego przemyśleń, skoro skręcił na prostej i stracił kontrolę. 

 

@Hiala dzięki za komplement. Lekko się czyta, a nawet tekst polubiłam. 

 

Niestety, cierpię na przypadłość utraty zainteresowania własnymi utworami, gdy już je urodzę. Same wychodzą, a potem ciężko mi się zmusić do podtrzymania relacji.

Choć są takie, które wzywają...

 

Dziękuję za Państwa reakcje. Dobrego dnia. bb