Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

oko cyklopa lawiną powieki
nosi orkany jak w zawiei śniegi
tu lepiej bokiem przechodzić myślami
nie trącać słowa plecionego śmiechem

bo soplem tkane rabaty rotacji
płatami w pyle przez rozmarzłą rosę
tu byle chylić wyobraźni lotność
słowem kręconym w powoi powietrza

a lato ciśnie puchowe podłoże
gdy rylcem kłącza maluje nieznane
tu jednak trzeba na pożółkłe zdania
spłowiałych czasów ciągle jeszcze zważać

gdy cyklop siądzie lawiną powieki
zmuszając wiatry by były za śniegi
zawieją pseudo - niszczącą konstrukcje
dętych wydmuszek - ktoś tu robi żarty

z tego owego - byśmy uwierzyli
że olbrzym nie jest słomianym kolosem
wszak siadł zmęczony i wącha traw kępy
póki gwiazdami pójdzie w łąkę kosić

Opublikowano

Pełno słów. Tak to jest wszystko zagmatwane, że nie da się odczytać.
Zabiegi z porami roku - dobrze, ale tu takie nagromadzenie jest tego, że nie sposób sie poruszać.

Bez recepty, bo nie chcę tego leczyć.

Może tylko wyprostowanie tego wiersza spowoduje, że choroba się nie zaostrzy.


A.St.S.

Opublikowano

twoje wiersze trzeba lubieć czytać
nad nimi nie sposób się nie zadumać, smakując obrazy znikające za każdym wersem
to nie może być szybkie wchłonięcie z pytaniem-odpowiedzią "co autor miał na myśli"
poniekąd zgodziłabym się z Adamem, że niekiedy żmudnym jest wyłowienie sensu składania liter w myśl żywą
ale dla rozsmakowanego i cierpliwego czytelnika pojawi się zawsze strumień nici przewodniej

powiem tak
wiara w mądrość gromowładców to odwieczne pragnienie i nadzieja
instynktownie biegniemy ku ładowi i sensom postrzegalnym

może doradzałabym skromnie miast punktowego kreślenia obrazu, rozwijanie go w szerszej perspektywie

a tak na marginesie
stylistycznie razi fraza ... - ktoś tu robi żarty ...

pozdrawiam serdecznie
seweryna

Opublikowano

oczami żelazka za lewym uchem
potnę rabarbar kosmicznym brzuchem
i tryśnie naleśnik fioletem bezdroża
nutę cykliczną zaszczeka obroża

dlatego że ukłon prawdziwej szarańczy
bez klikania zębami ledwo zatańczy
i zima rozbiera rumiane odciski
głośnik galaktyk jest już bardzo śliski


Pozdrawiam

Opublikowano

Drogi Natanie
w totalnej negacji wszelakich związków wyrazowych nie jest pan prekursorem
bywali Wielcy Dopełnieniowcy, pan okazuje się być smakoszem metafor
po przeczytaniu pana komentarza przypomniała mi się słynna krytyka Balladyny przez Ropelewskiego /odsyłam do źródeł/
nie zmienia to faktu, że krytyk nie przysporzył sobie laurów, a dla mnie Słowacki "wielkim poetą jest"
pycha ludzka niekiedy bierze się z niewiedzy, a niekiedy z pośpiechu
podzielam pogląd, że utwory Messalina mają trudną poetykę obrazów
ale w nich jest ogrom nade wszystko umiłowania meritum
a poza tym
w nich jest pasja twórcza i zachwyt
z pańskiego słowotoku nie wynikło nic
wiersz Natana mnie przynajmniej zmusił do otworzenia atlasu nieba, obejrzeniu tego bezmiaru
i wtedy pojęłam jaką kruszyną jesteśmy my wszyscy
rozumiem więc Jego zachwyt i czytam utwory Messalina błądząc palcem po mapie nieba
trudno niekiedy odczytać sens główny, może to i zarzutem być
ale czy łatwość to zaleta
nie wiem

pozostaję z szacunkiem
seweryna

Opublikowano

Messalinie
istniejemy w innych kręgach skojarzeniowych
mamy zupełnie odrębną poetykę wyrazową
nie podpowiem, nie umiem
chciałam tylko, byś dostrzegł niespójność stylistyczną
bo to jak swego czasu pojawianie się Kuronia w dżinsach w pałacu prezydenckim

pozdrawiam serdecznie
seweryna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Jak ktoś chce dorabiać ideologię do bredni, ma prawo. Gdyby się tak wpatrywać w plame na ścianie przez godzinę, też można tam dostrzec wszystkie poranki i zachody wszystkie.

Dyplomatycznie powiedzmy, że mamy inne poglądy na poezję, dajemy temu wyraz swoimi komentarzami,

Pozdrawiam z szacunkiem do Pani osoby,
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Moderator jak do tej pory z tego co widziałem był raczej obiektywny, nie wiem do czego Pani pieje, bo chyba nie do mojego komentarza ?

Mnie byłoby miło czytając przemyślaną poezję,


Pozdrawiam, nie ma Pani najmniejszego powodu żeby stąd odchodzić
Opublikowano

wiersz skoncensowany w wszechogarniającej metaforyce i wizji, choć jest nie krótki.
z każdego wersu należy wydobyć własny obraz i dopasować go do reszty tekstu.
nie łatwo się go czyta, lecz o to chodzi, żeby podsiąśc się do jego treści.
....a jeszcze jedno,niektórzy, choć może przychylni smakowi moderatora naruszają regulamin portalu wchodząc i pobieżnie,infantylnie,trywialnie.itp. "konetnująć"-tu chyba nie o to chodzi. takie „wypowiedzi” nie są w żadnej mierze konstruktywne i przynoszą tylko wysublimowaną wymianę ciosów, ze śmiesznością w tle.... niektórzy jej się w końcu poddają...i wychodzą ostrzeżenia..pozdrow.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ciekawe Natan - ale chyba nic współnego nie ma z moim wierszem - trudno się dopatrzeć czegokolwiek
pozdrówko MN


Pan już pokazał w jednym ze swoich wierszy, że nie wie Pan o czym pisze. W tamtym wierszu można to było udowodnić, poruszył Pan w nim fizykę kwantową i wyszły podobne brednie.

Jeśli poeta lubi kiedy się z niego kpi taką poezję, to proszę niech się zachwyca, ja nie lubię takich bredni i dałem temu wyraz komentarzem.

Nie pomogą żadne ideologie o "wydobywaniu obrazów", itd, to śmieszne jest i całkiem na poziomie niektórych poetów.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ciekawe Natan - ale chyba nic współnego nie ma z moim wierszem - trudno się dopatrzeć czegokolwiek
pozdrówko MN


Pan już pokazał w jednym ze swoich wierszy, że nie wie Pan o czym pisze. W tamtym wierszu można to było udowodnić, poruszył Pan w nim fizykę kwantową i wyszły podobne brednie.

Jeśli poeta lubi kiedy się z niego kpi taką poezję, to proszę niech się zachwyca, ja nie lubię takich bredni i dałem temu wyraz komentarzem.

Nie pomogą żadne ideologie o "wydobywaniu obrazów", itd, to śmieszne jest i całkiem na poziomie niektórych poetów.

Pozdrawiam

tak sobie dumam Natan, że jeśli ktokolwiek wiedziałby co pisze, gdyby znał odpowiedź na postawione problemy w wierszu to jaki byłby sens pisania - możeby wprowadzić dla takich oddzielny dział RECEPTURY? - messkłady piszę malując, wirując - kto nie nadąża temu czasem podpowiadam - czasem sugeruję, ale nigdy nie tłumaczę, czasami jestem sam daleko poza zapisanym wirem i w tym tkwi sedno sprawy

co do bredni - to cóż - każdy ma swój poziom pisania, swój poziom wypowiedzi, swój poziom wiedzy, a może by poziomy obrócić w piony?

z pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję Deli S za wypowiedź, to Twój odczyt - trudno jest być obiektywnym i to jeszcze w ramach regulaminu - cóż, jeśli można - niesnaski związane z kłótniami powstawały w wyniku braku konsultacji, dyskusji moderatorów z piszącym wiersz, z komentującymi - chyba to się zmieniło, trzymajmy kciuki, nie wiem czy za tę wypowiedź czasem nie dostanę szturchańca, hi

pozdrówko MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Myszkę powiesiłam, taka urocza jest:) niech sobie wisi:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Rafael Marius pleść wianki to każdy powinien umieć :)
    • Wchodzi on - Polityk- Polityczna Tłusta Świnia Koronkowa, kłamstwem nabłyszczony, wykarmiony na ludzkiej cierpliwości jak monstrum z promocji, które zjadło cały kraj i jeszcze pyta o deser. Skóra mu świeci jak szynka premium namaszczona budżetem, oczy lśnią krzywdą smażoną na głębokim oleju publicznych pieniędzy. Półki szepczą między sobą, drżąc jak przeterminowane sumienia: „Patrzcie! To ten, który otłuścił się na ludziach tak bardzo, że wózek go nienawidzi!” On nie idzie. On płynie - lawina krawatów, biurokracji i tłuszczu władzy. Każdy jego krok  skrzypi jak konstytucja po setce poprawek, wózek jęczy jak urząd pod jego cięzarem. Chipsy padają na kolana - bo wiedzą, że jego spojrzenie ma kalorii więcej niż one same. Jogurty płaczą w kubeczkach: „Nie zabieraj nas, panie, my jesteśmy tylko mlekiem, nie obietnicą!” Ser żółty topnieje, tworząc kałużę chciwości, gęstą jak miód z komisji śledczej. Banany wyginają się w paragrafy i paragrafiki, chcąc wyglądać bardziej praworządnie. Kiełbasy drżą jak wspomnienia budzetów, które „zniknęły przez przypadek” w jego kieszeniach - kieszeniach z czarnych dziur, zdolnych wciągnąć nawet dobre intencje. Kasjerki patrzą na niego jak na zjawę z zamrażarki moralności. Skaner nie śmie go zeskanować. Paragon, dotknięty jego palcem, zwija się w Ewangelię Znikającego Rabatu. A mop klęka i staje się Berłem Posadzki Zniewolonej - narzędziem jego foliowego panowania. Reklamówka otwiera swoje plastikowe usta i błaga: „Panie… nie wsadzaj mnie tam… już tylu przede mną nie wróciło…” Ryby w lodówkach zaczynają śpiewać psalmy o złodziejstwie, bo wiedzą, że dziś on jest ich jedynym świętym i jedynym katem. Puszki kukurydzy stukają jak zegary politycznej degradacji, ogórki w słoikach drżą jak ręce premiera po trudnym oświadczeniu. A on? Śmieje się. Śmiechem tłustym, wypasionym, jakby każda złotówka zamieniała mu się w dodatkowy plaster boczku. I ten śmiech przesuwa regały, gasi neony, sprawia, że butelki oleju ronią łzy kwasu tłuszczowego. Gdy bierze wózek -  ten klęka. Gdy wchodzi na dział z pieczywem -  bułki sypią się jak nadzieje narodu. Gdy przechodzi przy kasie, torty mdleją ze wstydu, a mleko zastyga w bieli czystej żałoby. I wtedy ludzie  - zwykli ludzie, z pustymi koszykami i wypłukaną godnością - patrzą na niego jak na tłuste nadużycie w ludzkim garniturze, na kulę chciwości, która zjadła wszystko, co dobre, i nawet nie beknęła. Patrzą i mówią szeptem, by nie usłyszał: - Chryste Panie… my naprawdę płacimy na tego durnia? A potem wybuchają śmiechem - takim mocnym, tak szczerym i bolesnym, że aż torty zaczynają klaskać, reklamówki mdleją, a chipsy śmieją się same z siebie. Bo groteska jest tak wielka, że aż pęka w szwach, a prawda tak tłusta, że nie da się jej zmieścić w żadnym koszyku.                
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ślicznie.     Rozumiem. A dla mnie to nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa. Ja też potrafiłem pleść wianki i nie tylko dla moich sympatii.
    • @Marek.zak1Nie wiem, czy dobrze sobie wyobrażam, ale zaczynam już widzieć podwójnie. :) W każdym razie - na pewno mieszka tu duch. :) 
    • ukryte kapcie bose stopy na mrozie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...