Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kropelki rosy


Rekomendowane odpowiedzi

bardzo fajne podoba się

pomyślane dwojako:

 

- jako opis nocy gdzieś nad jeziorem

 

dźwięk nocnych świerszczy mrugnie świetlików

na niebie gra cieni zjaw wszelakich duchów

balet oniryczny do samego świtu

a gwiazdy stanęły jak gdyby bez ruchu

 

- jako lekki erotyk

 

pośród nocnych świerszczy zagubił się wianek

wśród woni szafranu i tańczących cieni

może go przypadkiem odnajdzie poranek

zniknął ślad po wstydzie i nic się nie zmieni

 

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa    Dziękuję bardzo za wizytę,  czytanie i aprobatę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .    Tak, racja - "(...) każdy kot jest inny (...)". Pisząc powyższe, kierowałem się wspomnieniami o pewnej kotce. Najprawdopodobniej innej od Twoich kocich domowników.    ."(...) Seria o zwierzętach? (...)" Jeżeli nazwać człowieka zwierzęciem i założyć, że w "Lustrze" bardziej chodzi o niego jako takiego, niż o oddzielony odeń obraz jego samego i o lustro właśnie. To raczej swoisty tryptyk; stąd powtórzone w pierwszych zdaniach "Tak, to ja."    Poniedziałkowe pozdrowienia. 
    • Człowiek który umarł, wszystko już widział.   Czy to nie jest nudne, na górze pływać ?   Człowiek, który umarł jest bohaterem. Bardzo go kocham lecz nie wie kim jestem.   Człowiek, który umarł ma własny pomnik .  Ma też własną księgę, swojej osoby . Człowiek, który umarł był kiedyś ważny.   Wokół nas chodził kiedy był mały .  Człowiek, który umarł wszyscy go znamy.   Lecz tak rzadko się razem spotykamy.   Człowiek,który umarł pozwolił mi żyć .  Więc teraz żyje, sam mogę jeść i pić .  Człowiek, który umarł, znowu podpuszcza .  Chciałby być obok, chciałby żyć tutaj .  Nie martw się duchu, jestem tak blisko. Już tylko chwila, pociąg jedzie szybko .  Człowiek, który umarł będziemy razem . Wezmę twą ręke, me usta nią wskaże .  Tak jak sam chciałeś, jestem tu dla ciebie .  Może zamilkniesz gdy sam się poświęce .  Wspaniała idea, bardzo szlachetna Umrzeć dla kogoś, dla czyjegoś szczęścia
    • @Stracony …może lepiej proszę poczekać na drugi-:)Roboczy tytuł” Na krańcach klawiatury spotkały się pokolenia”…przyznaję że jest inny jak” bieg w ludziach”-:)…ale w ogóle dziękuję za „ zatrzymanie się” Pozdrawiam..i super że poezja nareszcie w tym „ przejedzonym” świecie znowu trafia do ludzi i prowokuje…
    • Niezła ironia. 
    • @aff To mamy już jeden wspólny mianownik ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...