Unitra Antares

[Florian Konrad]

my w otoczeniu płyt wiórowych, uwypuklający się
na biało i czarno, rozrysowywani ogniem na
półkolistym brzuchu olbrzymiej, drapieżnej ryby,

nieco dzicy, wywilczeni (zapomniałem nazwiska
autora sagi fantasy, z której mnie, na siłę
i nieco boleśnie, wydarto), ale i pełni Teleranków,
kreskówek o źle przetłumaczonych listach dialogowych.

w zabawowo-martytologicznym nastroju
obserwujemy, jak chemicznym światłem
iskrzą się baretki na mundurze generała
(nie sposób dociec, w jakim naprawdę są kolorze).

znów ogłosił Stan Podwyższonego Ryzyka,
zbliża się Szum, już nacieka na dwa sąsiednie
kanały. aż drżą kosmate ostańce, jeden obleśnie
owłosiony menhir na Discovery Chanel,

aż przewrócił się parawan w Randce w ciemno, odciął
głowę żałosnemu napaleńcowi i pozostałym fatygantom.

zima, płatki ożywionego śniegu niemrawo
przewalają się pomiędzy krwinkami. część
nadziewa się na pseudo-azbestowe igiełki.

lampy się palą, płoną ulotki w kozach i koksownikach.
dzielimy się prądem, by  na trochę odpędzić,
by obronić się. aby choć przez małe teraz
nie dać się zakłóceniom.

[aff]

Nawiązując do tytułu, może jakiś świat równolegly?

Nie wiem, czy wychowani w świecie telewizji czarno-białej mają prawidłowo wmontowany obraz świata, ale ci z kaczora Donalda to już chyba całkiem na bakier, 

Kopalnia w tym tekście.

Do siego roku Florianie.

 

[mariusz ziółkowski]

@Florian Konrad ... mimo wszystko fajnie było. Ciekawy tekst i klimat się zgadza. Dzięki za przypomnienie tamtych czasów. Pozdrawiam.