pedantyzm

[xzxyv]

 

 

 

"co się z nią stało

przecież taka z niej była pedantka

taka porządna i mądra dziewczyna"

 

dlaczego więc stoję wśród stajni Augiasza

sprzątałam tu przecież dziś rano

ktoś znów wszedł z brudnymi butami 

do sterylnych zakątków parszywego serca 

przecież dopiero co zmyłam podłogę 

znów zostaną czyjeś cierpkie ślady 

jakże mam je zmyć gorzkimi łzami 

 

w życiu bezwzględny porządek

wszystko dokładnie i pod linijkę 

serce zapewnia że kochać nie może 

niech Horkos je skaże za bezczelne łganie 

przez nie znów wszystko niepoukładane 

nieposkładane szafki pełne uczyć zawiłych 

do której półki w umyśle Cie wcisnąć 

 

chciałam jak Ikar dosięgnąć nieba

wznieść się na życia piedestał 

jakże teraz mam się nie stopić

w lipcowym sztormie twych oczu

wybaczcie mi proszę ten syf 

posprzątać znów po kimś muszę 

i drzwi wejściowe w końcu zamknę 

jak Tantal przecierpię katusze

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[UtratabezStraty]

Temat pedanterii jest mi bliski. I tak sobie myślę, czy wiersz o tej tematyce nie powinien być bardziej abstrakcyjny. Bo według mnie pedanteria może się objawiać właśnie w takiej tęsknocie za światem abstrakcyjnym, gdzie wszystko można zredukować do pewnych wzorów matematycznych i obliczyć... .

[Łukasz Wiesław Jasiński]

Akurat jestem pedantem 

 

Łukasz Jasiński 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@xzxyvTakie drzwi raz zamknięte byle wytrychem się nie otworzy i ciężko jest dopasować klucz, który odświeży młodości zaufanie. Pozdrawiam serdecznie!