Miłość jak skała

[Adam Zębala]

Tańczę z Tobą przed

bramą do piekła.

Poznaliśmy się nad przepaścią

wśród strzelistych skał.

 

Harmonista gra

na schodach wielkiego 

domu melodię

do niczego nie podobną. 

 

Niczym kołysanka 

albo melodia żałobna.

Nikt muzyki nie zamawiał

po co więc gra.

 

Syn Boga słońca

do tańca idzie.

Pod rękę trzyma

Bogini zaświatów.

 

Harmonistę do grania

zachęca. Będzie tańczyć

i niech miejsca

nikt nie zajmuje.

 

Ty też ze mną tańczysz 

potem do ślubu

Cię poprowadzę.

Będziesz ślubować mi miłość.

 

Wśród skał narodzona

i na skale zapisana,

miłość twarda jak skała.