Niezdara

[kaarcik]

Nie byłam zuchwała

Nie chciałam za wiele 

Nie trzymałam zbyt mocno

 

Potłukło się nagle

Wypadło niepostrzeżenie 

Przejmujący trzask 

Rozpadajacych się kawałków

Na atomy 

 

Zdobiona porcelana

Twoimi inicjałami 

Gdzie litery wędrują 

Po mokrych kafelkach

Układając się nieskładnie 

W nielogiczną całość 

 

Ułomna matematycznie

Z perfekcją słonia

Zbieram nieposkładane części 

Raniąc się w palce

Owijając bandażem

Resztę godności 

[Rafael Marius]

@kaarcik

Każdemu się zdarzy chwila nieuwagi, a nic nie jest wieczne nie wyłączając porcelany i miłości.

[andreas]

Tekst świetny, dramatyczny. Może pocieszy Cię mój limeryk...

 

Słoń w składzie porcelany

 

gdy Zdzich u Luśki gościł w Estonii

rum w porcelanie wypadł mu z dłoni

choć w przysłowiach się kochała

to zawiodła się ta mała

bo on miał trąbkę nie jak u słoni

 

Pozdrowionka.

[kaarcik]

@Rafael Marius mam wrażenie, że moja nieuwaga jest stale. 

Czasem wręcz czuje się jak porcelana...

[Łukasz Jasiński]

I tak też można 

 

Łukasz Jasiński