Odpływanie

[Katie]

   Dwa nastroje przenikają w sobie ból i miłość, radość i strach, brwknie mi nadzieji już na lepszy czas.   

Ból mnie rozbiera, strach przenika, a radość ze mną tańczy. Boje się przyznać, że te nastroje są jedynie w mojej głowie rozrzucają mnie na kawałki nie pozwalają mi utrzymać harmoni.

   Rzucam się krzycze drę się w niebogłosy myśląc czy natrzedł już ten czas? Wzrasta we mnie strach ale też uczucie odetchnięcia, marzę aby się rozpłynąć zniknąć... 

     ...ale nie odejde powróce w harmoni. Powróce lepsza, silniejsza, lekka niczym ptak, piękna jak zachód słońca nie zapomniana jak spędzony wspólnie czas. 

 Niestety nie ujrzysz mnie, nie dotkniesznie usłyszysz, możesz jedynie rozpłynąć się ze mną, zniknąć jak dziecięce szczęście w nas i już nie będzie zagrażać nam ból ani strach.   

Będziemy tylko my, zachód słońca i przyjemny chłodny wiatr.~999

Edytowane 34 minuty temu przez Katie (wyświetl historię edycji)

[UtratabezStraty]

@Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .

[Łukasz Jasiński]

@UtratabezStraty

 

To nie jest wiersz, tylko: osobista notatka - zapisek i brakuje dwóch przecinków.

 

Łukasz Jasiński 

 

@UtratabezStraty

 

Nawet jak powyższą prozę zamieni się w wiersz - to "wiersz" też nie będzie wierszem, będzie brakowało środków stylistycznych i znajdą się tutaj ludzie, którzy "wiersz" będą z powrotem w komentarzach ubierać - w prozę - wskazywać punkt wyjścia.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 6 godzin temu przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Interpunkcja leży. 

[Leszczym]

@Katie Na mój gust bardzo fajnie ulepione dwa zdania :)) 

[Katie]

@Łukasz Jasiński @UtratabezStraty Nie zamieściłam pełnego wiersza na początku. Mogłabym prosić o ponowną ocene i podanie ewentualnych błędów.