Zamknięcie bram.

[yaxa]

 

Rozedrgany w krtani ryk

zatrzymał się i dusił

w gardle grudki stalagmitów

sączonych apatią płuc

zaległy flegmą

lustrującej grozy.

 

od zroszonych łzami rzęs

pod ramami powiek

wejściem do jaskiń wilgotnych

i zimnych.

W jej źrenicy, w jej odmętach

na policzku wilgotnym i chłodnym,

wargi me dotknęły chropowatej ściany

kościelnego muru,

zamkniętych na zawsze

Edenu bram.

 

...

 

wedle wspomnienia

święcona woda polała się

z pocałowanego pomnika,

na moich kolanach

studziła obumarłe ciało.

 

Topię się w zalewie

słonego potopu

malowanych wrót

i pogryzionej księgi.

W innym świecie szukałbym powodu,

kluczyłbym w poszukiwaniu

odpowiedzi i oczyszczenia.

 

Lecz w tym

Nie starczy tchu

nawet na gorycz.

 

23.09