Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

moja prywatna śmierć


iwonaroma

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Corleone 11 :) Nie stosujemy? A ja właśnie zastosowałam :);)

No ale na poważnie. Ty jesteś esteta literacki to trzymasz się doskonałości formy. Dla mnie forma nie jest aż tak istotna (choć nie bez znaczenia), ważniejszy jest dla mnie przekaz - i w tym - wszystkie środki dozwolone :) Gdybym napisała "Wszyscy mamy swoje prywatne śmierci" - to by się rozmyło, że śmierć jest na wskroś indywidualna i nie ma tu żadnego "my". Chodziło mi o zaakcentowanie tej osobności.

Może za bardzo teraz dorabiam ideologię do tego wierszyka, który nie jest tego warty ;)

Ale ... napisało się, wkleiło się, więc nie ma co się wycofywać :)

Dzięki za uwagi, również pozdrowienia 

 

 

 

 

 

@Adaś Marek :) dziękuję 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@iwonaroma

   Przekaz na pierwszym miejscu - oczywiście. Ale istotną jest też - co słusznie zauważyłaś - forma. Powtórzenie określonej frazy w tak krótkim utworze obciąża go. Spójrz. Mogłaś napisać:

"twoja

jego

i jej prywatna śmierć (...)" - prawda? Unikając powtórzenia przy zachowaniu treści, którą chcesz przekazać. 

   Dzięki Ci za odpowiedź, pozdrawiam serdecznie.  

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma    Miło mi, a Twój wiersz jest Ci wdzięczny.     Iwonoromo, Dobre Pisanie jest prawdziwą sztuką. Sztuką łączenia przekazu z odpowiednią formą.    Dzięki za pozdrowienia; odwzajemniam.     

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Dekaos Dondi Super z sensem...   Pozdrawiam Adam
    • - dla Gabrysi         Poczułam, jak moje serce podskoczyło radośnie.     - Ola, to świetny pomysł! - pochwaliłam przyjaciółkę, objęłam ją i ucałowałam ją serdecznie w oba policzki. - Napisać do niego! Zaraz... Gdzieś miałam jego wizytówki - zastanowiłam się półgłosem. - Tylko gdzie... O, mam! Chyba... najpewniej w portmonetce - ustaliłam zrywając się z kanapy, aby pójść do przedpokoju po torebkę.     - Zobacz, Ola - pokazałam na przyniesioną - kupiłam sobie na Rodos! Cudowna, prawda? - uśmiechnęłam się radośnie, wyjmując z niej portmonetkę, a z tejże obie otrzymane odeń wizytówki.     - Mam, mam! - powtórzyłam z jeszcze większą radością, kładąc dłoń z wizytówkami na sercu, które powtórnie zareagowało. O wiele radośniej niż za pierwszym razem.     Nagle poczułam, jak całe uniesienie opuszcza mnie i ulatuje. Ni stąd, ni zowąd - bez uprzedzenia i bez powodu. Opadłam na kanapę czując, że opuściła mnie cała radość. Razem z nadzieją, ufnymi myślami i siłą.    - Ach, ta moja równowaga... - pomyślałam. - Przychodzi nagle, wraca nieproszona i... A niech to! - prawie zaklęłam.     - Cóż więc mu napiszesz? - nie ustępowała Ola, niczym prawdziwa starsza siostra zatroskana o dobro młodszej.     Zastanawiałam się tylko przez chwilę, gdyż cała radość znów uniosła do góry moje tak serce, jak duszę i wszystkie myśli.     - Michał - klikałam litery szybko, ośmioma palcami młodzieżowym zwyczajem i czytając głośno wpisane wyrazy. - Ja też cię kocham, wiesz? I też tęsknię za tobą. Nie wiem, jak mam cię przepraszać... - łzy, oczywiście spodziewanie, doszły do głosu. Wybacz mi, proszę, jeśli możesz! Błagam!  I... i.... przyjmij z powrotem, jeśli...    Po chwili wahania usunęłam ostatnie słowo.    - Do licha z dumą! - otarłam płynące coraz śmielej łzy. - Przecież wciąż mnie kocha...       Voorhout, 17. Października 2024
    • @Leszczym Baby Lola podlizuje się widowni i nie ma z tym najmniejszego problemu:)    
    • @Amber   Na Marszu Niepodległości ma być blisko 800 000 uczestników, a w takim tłumie bardzo trudno uniknąć prowokacji i pewnie dojdzie do mordobicia - trafię do szpitala i jakaś pielęgniarka mnie pokocha... Dziękuję za rozmowę i spokojnych snów.   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...