Pętelko, oj pętelko

[Nieznajoma Samobójczyni]

Pętelko, oj pętelko

Nie czekaj na mnie,

już niedługo będę 

wraz z krzesełkiem

U nóg twych stać.

Głowa ma przejdzie przez ciebie

A krzesełko stuknie o ziemię.

 

Pętelko, oj pętelko

Nie płacz już nad mym losem,

Sama wiesz jaki ból na sobię niosę.

Każdy dzień to jest udręka

A ta myśl mnie zawsze nęka

Jak to będzie gdy zawisne?

Czy mnie chociaż ktoś pożegna?

Czy jak matka ma mnie ujrzy to pomyśli: "za co boże taka kara..."

 

Pętelko, oj pętelko

Czemu tobię szkoda mnie?

Sama przecież mnie zachęcasz,

Do skonczenia życia mego,

jedynego i marnego...

 

Pętelko, oj pętelko 

Powiedz mi czemu to tak jest,

Czemu co dzień jak się ściemnia

Ty o mnie ciągle pamiętasz? 

Czemu mi się przypominasz?

Czemu każesz mi o sobię myśleć?

 

Pętelko, oj pętelko 

Ja wiedziałam żeś Ty taka

Płaczesz o mnie, ale jednak 

sama wiesz że to co robię jest prawe...

 

Pętelko, oj pętelko 

Ja twój sekret znam

Ty nie jesteś pętelką, 

ty się zwiesz samobójstwo!

Męcisz w głowach swym ofiarom

Czasem poprzez skok z wysoka,

A czasami poprzez sznur...

 

 

Stworzone zeszłej nocy. 

Dziękuję i przepraszam wszystkich tu obecnych...

Edytowane 8 Października przez Nieznajoma Samobójczyni
... (wyświetl historię edycji)

[Manek]

Nie rób tego.

Depresję można opanować.

Życzę Ci siły.

[OdSerca]

@Nieznajoma Samobójczyni Nie rób tego, proszę. Wszystkie trudności da się pokonać. Życie to przepiękny dar od Pana Boga.

[Marek.zak1]

Napisałem w temacie taki wiersz: "Doczekać do rana". To czasami wystarczy. 

Pozdrawiam

[piąteprzezdziesiąte]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziwny zapis.

Aha...

 

Najbardziej podoba mi się tytuł.

[poezja.tanczy]

@Nieznajoma Samobójczyni

Bo co mącić, się należy

Zawsze ktoś w to tak uwierzy

 

Szkoda życia na próby samobójcze

Bo jeszcze się uda, i będzie problem

M.