Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z nurtem polskich rzek cz.II


andreas

Rekomendowane odpowiedzi

Mandat senatorski

 

wielbiciel prawdy Lech znad Nogatu

był pięć kadencji chlubą senatu

lecz że grał na mandolinie

jak z nut kłamał z auta glinie

że jeszcze nigdy nie miał mandatu

 

Grunt to głęboka wiara

 

bezbożną Wandzię nad brzegiem Przemszy

nawracał Józek gdy szedł był ze mszy

masz o Bogu płytką wiedzę

ja w niej aż po uszy siedzę

ze mną mieć będziesz stosunek głębszy

 

Ech te dzisiejsze dziewczyny

 

Jan wiózł stóg siana z łąki znad Bzury

na wierzchu Jadźka po same chmury

jej o żwawszą jazdę szło

chłop i koń słyszeli wio

lubiła panów i szybkie fury

 

Odkryty talent

 

w depresji będąc Zuzia znad Bzury

splatała nitki w grubaśne sznury

gdy już pętlę zakładała

mąż się zdziwił moja mała

więc ty nie tylko umiesz pleść bzdury

 

Egzamin na prawko

 

instruktor lubi Zośkę znad Słupi

więc często sprośny wzrok na niej skupi

dziewczę jeżdżąc jak na rajdzie

marzy że go chętka najdzie

i czując poślizg wnet ją udupi

 

Byle nie za słony

 

raz komik dzika zabił nad Wieprzem

lecz zwierzak dziwnie śmierdział powietrzem

natarł mięso przyprawami

jedząc aż się śmiał czasami

zwłaszcza gdy trafił na kawał z pieprzem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
    • @Konrad Koper ok, dzięki :) @Starzec No trochę tak.  @iwonaroma Taka prawda życiowa :) Dzięki
    • @Adaś Marek Szczerze sądzę, że jest coś takiego. Przypuszczam tak. Ale no nie umiem udowodnić. Pozdrawiam M. 
    • Klimatycznie, a na koniec z mocną puentą. 
    • Bardzo mi się podoba :) Świetne :)   P.s. A czemu nie można Cię polubić? :) Poobserwować ? :) (Chodzi o wyłączenie tej funkcji z profilu.)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...