Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

*** (W hardych bunkrach)


Rekomendowane odpowiedzi

W hardych bunkrach rżą głowice,

każda trzęsie się w barłogu.

Starców palce, jak kotwice,

świat by chciały wziąć do grobu.

 

Atomowe parasole

rozpiąć chciałby z nich niejeden,

klucz na szyi, guzik w dole,

choć co robił wczoraj, nie wie.

 

Tych nazwali szeryfami,

tamci, to są terroryści,

każda strona swoich mami,

a jednacy chyba wszyscy.

 

Tyka bomba Czernobyla,

chłopcy bawią się w wojenki,

pozostała może chwila,

prosty człowiek znowu cierpi.

 

Boże obudź w nas rozsądek,

daj przywrócić nudny pokój,

nie karz świata w Twój dzień sądny,

lecz łobuzów miej na oku.

 

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bo, gdy się bliżej przyjrzeć, odrzucając propagandową otoczkę każdej ze stron, to historia ludzkości wygląda jak walka zła ze złem, w której zawsze większe zło wygrywa z mniejszym. Zastanawiam się czy to nie jest jakieś prawo naturalne, z tym że np. w świecie zwierząt nic nie pisze historii. Z mojego punktu widzenia, tylko autentyczne chrześcijaństwo wnosi jakiś głębszy sens w to szambo.

 

Pozdrawiam

 

 

 

Dobrze, że nie walka o pokój.

 

Pozdrawiam. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...