moja apokalipsa

[agnieszka puczynska]

mówią za głośno
tętnią strzępy ust
okrzykiem statecznym
o!
ty wroga płaska
istotna pamięcionośna
strzało z grzechu
chłodem zapamiętana
w niczym tobie
mnie w niczym
my w matni
a grają tam
chorą melodię taką
.pani zabiła pana...
rany nie goją się
a ciernie straszą
karą ten gniew
po ojca prawicy
wymierzony mnie
w twarz zagląda
we krwi głód
blade krzywdy
wylicza judaszowe
owe ciemne smugi
czerwienią napuchłe
kłamców policzki
dymią sprośnym potem
ja błoto ze stóp
a stopy krwi ze
sto ich we mnie
sterczy iglica
wzniesionych dłoni
wyplata się zło
skwierczy pochodnia
zapala czterech
łuk wagę miecz
śmierć

[agnieszka puczynska]

tegoż malarza cenię bardzo, ale równie gorąco polecam H. Boscha:) ale celnie znalazłeś odnośnik tekstowy, choć tak myślałam, że nikt na to nie wpadnie, przypadek czy celowość? agnieszka

[sterowiec]

no, pierwszy wiersz ktory zrobil na mnie duze wrazenie, gratuluje smaku

pozdrawiam