W pamięci pokolenia bez pamięci.

[Bożena De-Tre]

W pamięci pokolenia bez pamięci.

 

Kiedy zrozumiałam, że tak już zostanie

pogodziłam się z tym, że nie nauczono mnie sztuki wybaczania.

Moje milczenie stało się moim złotem.

 

Zaczęłam od nowa uczyć się abecadła.

Ważyłam z miłością litery.

Układałam słowa w tajne komplety - warstwami, kolorami –

jakbym chciała wyłuskać ziarnko słonecznika,

odnaleźć życiodajną ziemię i zrozumieć więcej.

 

Co czuli ojcowie,

kiedy zostawiali niedokręconą śrubkę w rowerku dziecka…

w latach jakże odlegle nieodległych?

[Jacek_Suchowicz]

nikt nie jest wolny błędów porażek

krzywdzenia dziecka przez nierozwagę

bywa że trafia się jakiś wypadek

i rodzić niesie przez życie ranę

 

najtrudniej sobie umieć wybaczyć

innym czasami jest jakoś łatwiej

choć słowa składasz według ich znaczeń

pokonaj siebie ciężar swych zmartwień

:)

Edytowane 30 Sierpnia przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[Bożena De-Tre]

@Jacek_Suchowicz Spójne z moim „ zapalonym” zniczem są Twoje przeyślenia.Też pokiwałam glową i „ łza popłynęła” ale to zawsze „ mało za mało”…trzeba „ zrozumieć żeby nie rozumiec”…dziękuję za wizytę.

[poezja.tanczy]

@Bożena De-Tre

Bo co zostawione, niechaj się wiedzie

To przedstawione, na większym obiedzie

 

Pięknie!

Jest w tym moc. 

M.

[Bożena De-Tre]

@poezja.tanczy Za Twoją wiarę w moc mego przekazu dziękuję….choć wiem, że nie do wielu trafi ,a i ja chwilami jej nie rozumiem..chciałoby się rzec wygodniej w „ szafie”!Złam pióro kup torebkę-:)-:)Taki żarcik na dobry dzień…końcówkę lata.

[Domysły Monika]

@Bożena De-Tre o rety to mnie w sobie rozkochało

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.