Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

samotne dłonie

sisy89
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
sisy89

sisy89

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

pożółkłe dłonie wciąż planują

każdy ruch i dotyk

muśnięte przez przypadek

sennie chowają swój wstyd

między palcami

 

bliskość to zwykle trudny temat

dla ludzi

oswojonych z samotnością

8
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Jakieś dwa tygodnie temu wróciłem z mokotowskiego ratusza na Rakowieckiej i nie mogłem otworzyć drzwi - dolny zamek się zepsuł i byłem w administracji - nie pomogła mi, patrz: Karta Praw Osób Niepełnosprawnych (jestem osobą niesłyszącą i posiadam umiarkowany stopień niepełnosprawności), pojechałem do hostelu do mamy na Rembertów (mama nie otrzymała lokalu socjalnego, chociaż: jej jak psu buda przysługuje - jest na emeryturze i pracuje), mama zadzwoniła po brata i przyjechał z narzędziami - nic z tego, więc: wróciłem do hostelu - już podchmielony - wynająłem nockę za sześćdziesiąt złotych i w biurze urzędowała starsza pani - pocałowałem ją w żółtą dłoń z plamkami, dobrze zrobiłem? Dopiero na następny dzień przyjechał ślusarz i mogłem wejść do własnego mieszkania... Serdecznie zapraszam na wiersz pod tytułem - "Parasol" - opublikowałem tam zdjęcie rodziców (ojciec już nie żyje) i historię moich przodków.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      Skrótki Myślowe

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Nie doszłam do końca, zbyt dużo naraz. Świetne Skróty myślowe czasem pomagają w życiu, bo nie sposób zastanawiać się nad każdą decyzją, która nieraz wymaga chwili reakcji, niemniej nagminne używanie skrótów a zwłaszcza tam, gdzie powinno być właśnie miejsce na refleksję, prowadzi np. do zubożenia albo po prostu do mylnych wniosków. Świetny przykład z tą gruszką na wierzbie, a co jeśli jednak się zdarzy?   (nie to, że zatrzymałam się na pierwszym, aż tak - to nie ! ) :-))   Pozdrawiam.
    • Ajar41
      Taki już los pilota...

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      @KlipJak zwykle idealny. Pozdrawiam.  
    • Ajar41
      lim F - ryzykantka

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      @KlipDzięki za pochwałę i informacje. Szyk zmieniłem. Pozdrawiam. @iwonaroma@Berenika97@Sylwester_Lasota @MIROSŁAW C.@piąteprzezdziesiąteDzięki za polubienie. Pozdrawiam.
    • Dekaos Dondi
      "T i t i S r i t i"

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Być może tekst powtórkowy?                     °~° gdzieś na świecie żyje dama co nie cierpi wręcz ciećkania chociaż utwór znakomity nawet noblem z lekka trąca ona groźnie cedzi słowa żadne mi tam → t i t i   s r i t i dla mnie sprawa jest nagląca                    °~° ma być pies a nie piesiunio   mucha tylko a nie muszka   brzuch normalny nie tam brzusiek   każdy głupek nie głupeczek wie ze racja moja słuszna                    °~° żadnych świnek i kaczuszek sraczków kłaczków i pitulek albo zgroza pipciów rypciów piranieczek i trupiątek tak ma być bo nóżką tąpnę                    °~° mnie aż mierzwi ći ći śanie bo po rączkach wnet przywalę by matołek mi pod noskiem lepiej już nie pisiu wcale chyba nie chce być pobity gdy mi ciućka... t i t i   s r i t i                                     °~° oj nieznośne te kobity co nie cierpią... t i t i   s r i t i                     O•˝˝O•              
    • huzarc
      Na białej martwej skale

      Przez huzarc · Opublikowano

      Wiersz pięknie utrzymany w duchu klasycznej poezji refleksyjnej, przypomina dawnych mistrzów sonetu. Widać tu dobrą rękę do formy i dążenie do wielkiej perspektywy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...