Niebo posiniało jak wargi trupa

[Igor Wasiński]

Niebo posiniało jak wargi trupa,

Płacze, choć nikt nie wie dlaczego —

Może grzmoty je wystraszyły?

Może pioruny zraniły?

 

Niebo posiniało jak wargi trupa,

Schowane za chmurami —

Czy się wstydzi?

Czy nie chce patrzeć na świat?

 

Wszyscy chowają się do domów,

Otwierają parasole.

Niebo płacze,

A nikt go nie pyta, dlaczego.

Łzy zmieszane z błotem

Spływają do kanałów.

[Amber]

@Igor Wasiński Wiersz w moim guście dramatycznie – dynamiczny. Pozdrawiam :)

[Igor Wasiński]

@Amber Cieszę się. Również pozdrawiam.

[Mitylene]

Niebo płacze, a wraz nim wrażliwa dusza, która to wszystko zaobserowała...Motyw łez zmieszanych z błotem interesująco podkreśla pesymistyczny charakter wiersza. Bardzo mi się podoba ten wiersz.

[Igor Wasiński]

@Mitylene Dziękuję, bardzo mi miło.