Filiżanka

[Agnieszka Charzyńska]

Wśród istnień  z kryształu i bieli,

Stopami wybuchów zdeptanych.

Złączonych – w jedności zniszczenia,

Rozdartych, rozbitych, złamanych,

 

Bez formy już żadnej i kształtu,

Połysku, koloru, barwności,

Bez linii, sylwetki i bryły,

Bez piękna – i użyteczności,

 

Na przekór szkarłatom i czerni,

Pomrukom i gromom, i grzmotom,

I w gruzy zmienionym – pałacom,

Płomieniom – oraz samolotom

 

Na stosie kanciastych odłamków

Wciąż cała, choć krucha i mała,

Jak sama bezbronność jest krucha,

Filiżanka jedyna – została.

 

A w niej niczym krople żałoby

Popiołu szarego trzy ziarna,

To jedną stworzyła potrójność

Z tęsknotą i żalem – nostalgia…

[Stary_Kredens]

Ale i tak przedmioty trwalsze są niż ludzie. Ładnie napisane , udane rymy i rytm

Kredens pozdrawia 

[Adaś Marek]

@Agnieszka Charzyńska Smutny, `wrażliwy wiersz.

Ocalona filiżanka podkreśla kruchość naszego istnienia.

Pozdr. 

[Jacek_Suchowicz]

fajny (choć smutny) kawałek 3/3/3 z małymi wyjątkami rytmicznymi

 

:)

 

 

[Hiala]

@Agnieszka Charzyńska ze smutkiem, nostalgią ale i nadzieją na przetrwanie-fajnie-pozdrawiam 

[corival]

@Agnieszka Charzyńska Cóż, bez wątpienia człowiek jest nader kruchym stworzeniem, a w skali wszechświata ledwo pylkiem.

Zgrabny, rytmiczny wiersz, ale zgrzytnął mi jeden wers, o który się potknęłam: 

Płomieniom - oraz samolotom.

To oraz trzeba bybyło zamienić, zeby rytm utrzymać... może na "i", albo na "czy".

Oczywiście to tylko propozycja...

Pozdrawiam :)

[Agnieszka Charzyńska]

@corival  jest liczone na 9, krótszy spójnik dawałby 8 sylab. Pozdrawiam.

[befana_di_campi]

Tylko przesłanie, gdyż sam wiersz - moim skromnym zdaniem - ciut wysilony. Jak tak wyhodowana fasolka jaś na mokrej gazie... Urosła - i stanęła...

[corival]

@Agnieszka Charzyńska @Agnieszka Charzyńska Rozumiem... w takim razie może trzeba pomyśleć o innym sposobie osiągnięcia celu, bo ten wers ewidentnie zgrzyta, nawet jeśli ma odpowiednią ilość sylab.

Pozdrawiam ponownie :)