Krzyk przestrzeni

[Agnieszka Charzyńska]

Pod kopułą z trzech tysięcy nieuchronności

Blask rozpada się na wielokrotność huków

Ziemia wydała z siebie krzyk zranionego zwierzęcia

Świdrujący w uszach wszechświata

Jak jęk przestrzeni rozrywanej ostrzem

Blask rozpada się na wielokrotność huków

Pod kopułą z trzech tysięcy nieuchronności

Ziemia wydała z siebie krzyk zranionego zwierzęcia

Nieistnienie wyzbywa się istnienia

Jak jęk przestrzeni rozrywanej ostrzem

Świdrujący w uszach wszechświata

Pod kopułą z trzech tysięcy nieuchronności

Nieistnienie wyzbywa się istnienia

Jak jęk przestrzeni rozrywanej ostrzem

Ziemia wydała z siebie krzyk zranionego zwierzęcia

Świdrujący w uszach wszechświata

[Agnieszka Charzyńska]

@Hiala echo fali uderzeniowej

[befana_di_campi]

@Agnieszka Charzyńska Nawet ciekawe te repetycje :) Podobają się :)

[Agnieszka Charzyńska]

@befana_di_campi  mam zestaw pantum, mogę wklejać po kolei. Sonetów też mam zestaw. Oczywiście wszystko militarne.

[corival]

@Agnieszka Charzyńska Ciut przerażająca wizja. Pobrzmiewa jak rozchodząca się w przestrzeni fala uderzeniowa. Raniąca, niszcząca...

Pozdrawiam :)

[Agnieszka Charzyńska]

@corival bo to jest właśnie o tym

[Stary_Kredens]

@Agnieszka Charzyńska czuć i słychać ten krzyk

Kredens pozdrawia 

[corival]

@Agnieszka Charzyńska Czyli dobrze odczytałam intencje....

Pozdrawiam ponownie :)

[poezja.tanczy]

@Agnieszka Charzyńska

Co ten wszechświat, jak założy

Kto się spać wcześniej położy

 

Ciekawy wiersz

Ale mroczny,

M.

[Agnieszka Charzyńska]

@poezja.tanczy czy noc zimowa w połowie lutego nie jest mroczna?