wiersz podróżny

[marekg]

patrzę jak idą gęsiego
w mętnej jesieni
wszyscy mamy podobny zarys ciał
różni nas tylko kąt nachylenia do telefonu
i poziom jasności
wyświetlacza

w sercu miasteczka
między Carrefour Express
a Żabką
jest cerkiew niebieska
i kościół św. Anny
dalej błąkają się łby
szarych uliczek

za rogiem
tli się połóweczka
księżyca

na pustym dworcu
hand luggage obcego pochodzenia
i naderwany rozkład jazdy

zbliżam się do krawędzi peronu
opóźnienie może ulec zmianie

[Marek.zak1]

Przychylam się do uwag poprzedniczki. Jak ktoś chce, może mieć sylwetkę dwudziestolatka bardzo długo. Pozdrawiam

[marekg]

@Dagmara Gądek Dziękuję za ocenę wiersza , odnosząc się z uśmiechem do zarysu ciał , faktycznie są sylwetki i gabarytki , obrysy i figurki . Pisząc,  zarysowałem  ludzkie ciała jako obywatela  nachylonego nad swoim fonem czy tam innym nośnikiem sieciowym.

Dziękuję jeszcze raz za kom.

Uciekam na rower będę mijał-facetów smukłych, wysportowanych, ( w średnim wieku, niektórych starszych) .

[Marek.zak1]

@marekgJeżdę na rowerze codziennie, w deszczu i zimie na stacjonarnym przed telewizorem, bo bez niego nie daje ready:). 

[Dagna]

@marekg 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niby "zbliżam", a wydźwięk ma jak "zbliżamY". W końcu jedziemy na jednym wózku.

Takie wiersze lubię :)

 

Pozdrawiam