Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W tłocznym tramwaju

jasiu zły
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jasiu zły

jasiu zły

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

w tłocznym tramwaju
tłum wokół sapie
za mną ktoś mlaska
ja wciąż się gapię
na zadek samiczy
wyrwany z kontekstu

do gadki z zadkiem
brakuje pretekstu

więc buja mnie dalej
wśród słów wymlaskanych
po szynach myśli
z kontekstu wyrwanych

Antoni Leszczyc

Antoni Leszczyc

Opublikowano
Opublikowano

Skłamałbym, gdybym powiedzał, że się nie uśmiechnąłem - cynicznie to podajesz, ja lubię rzeczy cyniczne. Ten 'zadek' mnie trochę skrzywił, bo to już troszkę zbyt biologiczne było. Rymy nei za dobre, ale w takim wierszyku fantastyczne być nie muszą - nie przenosi treści Wielkich, więc decorum jest zachowane :) Całość miłym była przystankiem: więcej tu pewnie nie wysiądę, ale specjalnych wyboi nie zanotowałem.

Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Trucizna

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To potężny, mroczny wiersz o głębokiej samotności i wyobcowaniu. Czuć w nim ciężar izolacji tak przytłaczający, że aż materialny. To obraz kogoś, kto przeszedł już poza zwykłe cierpienie do czegoś bardziej pierwotnego i ostatecznego. Nie próbujesz wzbudzać współczucia - pokazujesz stan duszy bez osłonek, z całą jej ciemnością.  Zrobił na mnie wrażenie, ale nie takie, jak dotychczaowe Twoje utwory. Może dlatego, że za bardzo osobisty? 
    • Migrena
      Prądy Wody

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Omagamoga   ten wiersz też jest świetny.   tak jak poprzedni.   inspiracja to filozofia Heraklita z Efezu.   panta rhei.    
    • Berenika97
      Chlubne karty polskiej historii

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Kamil Olszówka To bardzo monumentalny utwór pełen dumy narodowej i szacunku dla polskiej historii. Widzę głębokie zaangażowanie emocjonalne - wiersz emanuje autentyczną miłością do ojczyzny i jej dziejów. Ta szczerość uczuć jest jego największą siłą. Imponujący zakres historyczny - od Mieszka I i Cedyni, przez husarię, aż po kampanię wrześniową i AK. To pokazuje solidną znajomość polskich dziejów i umiejętność syntezy wieków historii. Każdy obraz, każde wydarzenie warte jest osobnego wiersza.
    • Migrena
      Upojony Zimą

      Przez Migrena · Opublikowano

      @viola arvensis   Wiolu.   nie doczekałaś się przeprosin od człowieka który Cię bezczelnie wplątał w sprawę oceny mojego wiersza.   więc pozwolisz, że ja Cię przeproszę !!!!!!   jest dla nas wszystkich nauczką, że powinniśmy ignorować ludzi o inteligencji ściany z podziemi miejskiego szaletu i temperamencie prostaków.   przepraszam Wiolu.   pod moimi wierszami czuj się bezpiecznie i komfortowo.   proszę :)    
    • P.Mgieł
      śnieżności

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      @Gosława To bardzo mocne zakończenie — krótkie, nagłe, jak oddech urwany zimnym powietrzem. Po całej serii fizycznych obrazów przychodzi abstrakcyjne zdanie, które dopiero odsłania emocjonalny sens sceny. Anna nietrwała jak śnieg. Zima jako metafora braku wsparcia. Piękno krajobrazu nie daje pocieszenia. To moment, w którym czytelnik dopiero rozumie, że cały wiersz opowiada nie tyle o zimie, co o stanie psychicznym. Największy atut: zmysłowa konkretność, która prowadzi do metafizycznej konkluzji. To poezja subtelna, oparta na sugestii, a nie dopowiedzeniu.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...