Przemęczony księżyc

[Amber]

wraca sam nad ranem
na brzegach istnienia

 

tam rodzą się dzieci

męczą go okrutnie

kiedy płaczą nocą
rozciągając szczęki

on zniecierpliwiony
zagryza kratery

Edytowane 5 Lipca przez Amber (wyświetl historię edycji)

[Dagmara Gądek]

pierwsze dwie strofy - wybrzmiewają ciut niedopracowane; zwłaszcza druga strofa, ale trzecia i czwarta - bomba

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, uwielbiam wprost  nieprzewidywalne rozwinięcia z pazurem , ha, ha  ( zostawiłabym on niecierpliwie zagryza , bez to ;))

 

pozdrówki miłe

[Amber]

@Dagmara Gądek Dziękuję za słowo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i odwiedziny. Pozdrawiam serdecznie :))

[corival]

@Amber Moje kllimaty, więc zerknęłam i nie żałuję. Pozdrawiam :)

[Amber]

@corival Miło Cię widzieć. Pozdrawiam ciepło :)

[violetta]

Latem jest na pewno słodszy :)

[Amber]

@violetta Jest intrygujący o każdej porze roku.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam wakacyjnie.:)

[poezja.tanczy]

@Amber

Bo co krater, na roszadę

Udowodnioną, maskaradę

 

Fajny wiersz

Porusza

 

Pozdrawiam miło,

M.

[Amber]

@poezja.tanczy Cieszy mnie, że przemęczony księżyc zainspirował do miniatury. Pozdrawiam miło :)

[Nata_Kruk]

@Amber ... szczerze napiszę, czytałam wcześniej, ale dopiero teraz złożyło mi się w gOwie.. w całość.

Pozdrawiam.

[Leszczym]

@Amber To ten? Wiersz bardzo fajny. I faktycznie gryzienie krajobrazów całych musi męczyć :)

[Amber]

@Leszczym Taka rola księżyca :))

[Leszczym]

@Amber Świetna myśl, błąka się tak od lat całkiem wykończony :))))