Żałość

[Samotnikai]

Czuję się silny jak pradawny Tur,
Który puszczy starej królował.
Czuję moc w kościach wszystkich,
Kiedy sam swój żywot prowadzę.
Nikt mi nie powie kiedy mam odejść
I którędy dalej podążać w las.
Kiedy zechcę, będę kroczył ścieżką,
Nęcony ludzkimi przysmakami
Albo przez gęstwiny nieznane pójdę
Gdzie nikt i nic jeszcze nie kroczyło.
Jestem pewnym władcą własnego losu,
Choćby marnym miał się okazać.
Z dumą odejdę gdy przyjdzie czas.

Lecz czegoś jednak się lękam.
Boję się chwili która nadejdzie,
Kiedy wyczerpany padnę na plecy.
Boję się, że wykorzysta to ktoś obcy
I zlituje się nad moim losem.
Chwyci mnie spadającego w otchłań
I wyciągnie z powrotem na brzeg.
Zupełnie jak wilk z godności obdarty,
Kiedy go człowiek z wnyków uwalnia,
Który z przegraną już pogodzony
Dezorientację fatalną czuje.
Boję się kiedy bezradnie na to patrząc
Poczuję ulgę wyciskającą łzy...


Kai, 2024 r.

[Dagmara Gądek]

@Samotnikai druga strofa przeczy pierwszej - siła, to brak strachu, nawet przed śmiercią ( po tym pozna się prawdziwego mężczyznę )

siła - to niezależność, choćby w niewoli; nawet  kajdany można znosić dumnie, suwerennie i zawsze w tym kontekście staje mi przed oczami  Bohater Rotmistrz W. Pilecki i jego niezłomne  spojrzenie z podniesioną głową i jasnym wzrokiem , w momencie, kiedy  był skuty, na przesłuchaniu. 
Prawdziwa odwaga -  działa w pojedynkę.

Tłumy, to szeregi struchlałych, psychologia chowania się jeden za drugim, ( pozostałości po komunie). 
Sytuacje mogą być różne, a jednak, nawet w najgorszej można zachować godność, ba, wręcz zawstydzić oprawcę ( najczęściej tchórza - choć tutaj potencjalnego wyzwoliciela)… pozdr.
 

Edytowane wczoraj o 11:38 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Samotnikai  Po lekturze mam podobne odczucia jak koleżanka powyżej. Jakbyś opisywał dwie różne osoby. Człowiek silny jak tur i niezależny, nie może być równocześnie lękliwy i wycofany.

Pozdrawiam :)