Konsekwencje oderwania

[poezja.tanczy]

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie

 

 

Konsekwencje oderwania

 

Takie moje zakurzone życie

Jakby chciało trwać w niebycie

 

Bez zgrozy, sensu i rozpoznania

I tego cholernego uśmiechania

 

Wszystko tak wątłe i przykucnięte

Jak moje myśli, ciągle zmięte

 

Jak ta nadzieja, co denerwuje

Jak ta szczelina, która stresuje

 

I ten cały syf, na podłodze zostawiony

Ta przekomiczność, tylko z której strony

 

Precz spontaniczność, zgraj urobiony

Ciężka statyczność, rachunek zrobiony

 

Postanowiłem i nowe kupiłem

Życie, które sobie wyśniłem

 

Wracam do domu, a żona z prezentem

Już zasłaniam się testamentem

 

A ona mi nowe życie podarowała

Mówię, wiem, co zrobić chciała

 

Ale ja już, nowe kupiłem

Po co mi dwa życia, skoro żadnym nie żyłem

 

               //Marcin z Frysztaka

 

 

 

 

 

Wszystkie moje książki
         Za darmo
Znajdziesz na stronie:
        wilusz.org

[agfka]

Żony się nie zostawia, chyba że to ona odeszła, bo ma prawo do rozwodu. Czy to jakoś nie tak jest w islamie?

Najlepiej zmieniać się razem przez życie i pomagać sobie zawsze.

Pozdrawiam.

 

[Dagmara Gądek]

Pan porusza fajne aspekty, naprawdę  ciekawie roztrząsa codzienność - a jednak te jednorodne, mało wyrafinowane rymy , czynią  dla mnie tekst - niemal niestrawnym…

 

pozdr.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dwa życia to tylko w grach, a na ziemi tylko czyjeś zamiast własnego.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie tylko Twoje.. zakurzone.. :) ale i w takim, trzeba uczyć się odnajdować.. sens..

 

... najważniejsze, że jest to, które się .. wyśni.. ;)

i każde, które się zdarza... chcesz, czy nie, żyje się.. nim.

Pozdrawiam.