Podwórko

[Rafael Marius]

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Kraina wspomnień w pamięci kwiatach
z dzieciństwa kartki wyrwane lata
na stole zdjęcia uśmiechy dotyk
w przeszłość wpatrzone zamglone oczy

 

Dwie bramki piłka guma i trzepak
rozmyta pierwsza jakże daleka
serca i strzała bójki i plotki
młodzieńczych uczuć różowe pąki

 

Ciemność na klatce całusek grzeszny
i na ławeczce nieśmiałe gesty
foremki babki konik na kółkach
gdzie odjechały dawne podwórka

 

 

 

 

Edytowane 20 Czerwca przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Odległy już dziecięcy nasz świat:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W czasie odległy, w pamięci jak za mgłą, lecz czasem coś prześwituje jak dawniej przez bluzeczkę... marzenie o miłości.

[violetta]

@Rafael Marius u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

[aff]

Zgubił się mój komentarz...

Odleciały mocno - patrz Poznań.

 

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

To cieszy.

Dziękuję za zajrzenie.

U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci w każdym wieku (również te w głębokich wózkach) bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień... i wieczór.
Starsze pilnowały młodszych.

 

 

 

Edytowane 20 Czerwca przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

Ładnie 

 

Łukasz Jasiński 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję.

[Amber]

@Rafael Marius Ulotne momenty przeszłości regulują nasze emocje, ładna puenta. Pozdrawiam:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A u mnie to już w szczególności. Jestem bardzo sentymentalny.

 

Dziękuję.

[iwonaroma]

Super :)

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję bardzo.

[UtratabezStraty]

@Rafael Marius , dałem Ci co prawda za ten wiersz serduszko, ale mój stosunek do takiej poezji pozostaje jednak krytyczny. Dlaczego? Bo kiedy u mnie pojawiają się takie uczucia, jakie opisujesz w tym wierszu, to staram się je przezwyciężyć przez poszukiwanie tego, co wieczne, tego, co jest znacznie większe od takich tęsknot, jakie opisujesz w wierszu "Podwórko". Pisząc mój wiersz "Szarość" też byłem o krok od pójścia w podobnym kierunku, jak Ty w "Podwórku", ale jednak poszedłem w inną stronę. Napiszę Ci o tym w komentarzu pod moją "Szarością".

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja jestem bardzo sentymentalny. I chyba te emocje zabiorę ze sobą do grobu.
Dla mnie to co kiedyś się działo pozostaje na zawsze w mojej pamięci emocjonalnej, fakty tu są mniej istotne, liczą się impresje.

 

Co do wieczności, to wiele zależy od tego w co, kto wierzy.

Dziękuję za serduszko i ciekawy komentarz.

[UtratabezStraty]

@Rafael Marius , myślę, że dla mnie, to co się stało też pozostaje w mojej pamięci emocjonalnej. I wierzę, że to, co było, to dopiero początek... .

[Stracony]

Wehikuł czasu, kto wsiądzie w Twój wiersz odleci. Każdy w swoje wspomnienia. Wiersz zatem uniwersalny, pokoleniowy.

Przy dobrej muzyce lub może jeszcze czarno - białych zdjęciach smakuje jak wytrawne wino.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Optymistycznie.
Ja to raczej jestem człowiekiem przeszłości i dobrze mi z tym.

[Wędrowiec.1984]

@Rafael Marius Każde pokolenie ma własne dzieciństwo i własne środowisko. Dziś mamy technologię, której nie było, kiedy dorastaliśmy. Czy media społecznościowe psują społeczeństwo? Badania naukowe wskazują, że tak, ale to jest samonakręcająca się sprężyna: Kiedy dziecko zobaczy, że rówieśnicy posiadają dostęp do mediów społecznościowych, również chce takowy mieć. Rodzice, nie pozwalający dziecku wspomnianego dostępu uzyskać, narażają potomstwo na ostracyzm z tego powodu. Nie chcąc, by dziecko było odrzucane przez rówieśników, godzą się udostępnić mu media społecznościowe. 

 

Czy tęsknię za klimatem dzieciństwa? Trudne pytanie. Nie chciałbym przenieść się do dzieciństwa, ponieważ dorosłość gwarantuje o wiele większą wolność i więcej przywilejów. Czy podobał mi się klimat dzieciństwa? Tak i miło to wszystko wspominam, choć bardzo wielu rzeczy wtedy nie rozumiałem. Ba! Wiele pojąłem dopiero relatywnie niedawno, biorąc pod uwagę czterdzieści lat mojego życia.

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zatem życzę wszystkim miłej podróży.
 

Owszem przede wszystkim dla tych co pamiętają te czasy, choć i młodzi też lubią teraz stare klimaty.

Dziękuję za miły komentarz.

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niestety tak to jest.

 

Nie mają innego wyjścia. Ja też bym tak zrobił.
 

Generalnie tak jest, ale w moim przypadku było jednak inaczej.
Rodzice nie ograniczali mnie w niczym. Naprawdę robiłem co chciałem, dlatego mam takie miłe wspomnienia.
Z jednej strony  sprzyjało mi szczęście, a drugiej byłem dość rozsądny, zatem zbyt dużych wpadek nie miałem. Jakoś przeżyłem.

A teraz mam mnóstwo ograniczeń związanych z niepełnosprawnością i chorobami.
Chętnie bym wrócił w tamte czasy.
 

 

Nastolatki nie są od rozumienia, one są od czucia,
Ale Ty lubisz rozumieć. Wiem to nie od dziś.


Dziękuję za ciekawy komentarz i serduszko.