Uwięzione myśli

[Kasia Koziorowska]

Wzbiera we mnie ta noc, obdarta

z konstelacji, wykradziona

objęciom ciemności.

Poranek jak zwykle usiłuje

przechytrzyć słońce, lecz wie -

nie tędy wiodły

zdarte stopy lunatyków.

 

Wieczny pechowcu, zakochany

w niebie, nie jesteś

tym przegranym, który poległ

w nierównej walce.

 

Próbuję ukołysać twój lęk, oskarżony

na wstępie, lecz mgła - pełnokrwista -

otula nas oddechem.

Z przekory biorą się łzy,

niedające uśmierzenia.

 

Zanim się obudzisz, upewnij się,

że ktoś na ciebie czeka.

Pokonaj demony, które przywłaszczyły

twoją samotność.

 

Wskrzeszony, odnajdź

w środku powiew uwięzionych myśli.

Poczuj znajomy szept.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Próbuję ukołysać twój lęk - piękny fragment udanej całości - 

                                                                                              Pzdr.zadowoleniem.

[Dagna]

Jeden z najładniejszych Pani wierszy…

[Bożena De-Tre]

@Kasia Koziorowska Kasiu treść do mnie przemawia. Tylko to odnajdż jakoś zazgrzytało... . odszukaj proszę zamiennik. Pozdrawiam

@Dagmara Gądek Tak też uważam. Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze ładne to kołysanie... fakt.Pozdrawiam

[Łukasz Wiesław Jasiński]

I tak też można...

 

Łukasz Jasiński