Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Krajobrazy z wierzbą

befana_di_campi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
befana_di_campi

befana_di_campi

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

I

Wierzby jak kobiety

lubią święty spokój. 

Niebo ciszą przestrzenne

pól dach wysoki. A gdy liczyć 

 

zaczynają liściastych

serc tętna. To wkładają je 

głęboko do dudłatej dziupli. 

 

II

Kobiety jak wierzby bezdrożami

chadzają. Czasem tańczą wśród 

wiklin. Gwiezdnym smużą pyłem - 

 

zakochane w nich Rokity na

kijaszkach wygrywają. Na gęślikach 

sporządzonych z końskich piszczeli. 

 

III

Wierzby jak kobiety. Kobiety wierzbowe - 

czule sennie namiętnie podkarmiają goryczą:

Aspiryny białym proszkiem - wytworem swej kory - 

panaceum na reumatyzm - mdlącym salicylem. 

 

 

8
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Dagmara Gądek

Dagmara Gądek

Opublikowano
Opublikowano

wspaniałe, klimatyczne, dużo tutaj mądrości, dystansu ( z perspektywy tej „ która wie”). 

 

Ciekawostką są rzadkie w użyciu wyrazy, dodające kolorytu : dudłate, smużą ( to już chyba neologizm, tym ciekawszy)

 

Kiedyś popełniłam wiersz o syrenach, podobnie zestawiający je z kobietami, choć przekaz był ciut inny ( kobiecy temat się nie wyczerpuje ). 

pozdrawiam.

 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Dagmara Gądek

Dagmara Gądek

Opublikowano
Opublikowano

@befana_di_campi

 

 

chętnie przeczytam, gdy da Pani cynk, gdzie wiersz się pojawił; „ Mała syrenka” była ulubioną baśnią mojej dużej (20) już córki, o której można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że jest naiwna - jest dzielna i niezależna  :))

 

Natomiast uważam, że stanowczo za długo karmiło się młodzież z mojego pokolenia literaturą romantyczną  i pozytywistyczną ( najgorsze te Marynie i Pan Stach), co się przekładało na naiwność coponiektórych koleżanek z ław szkolnych ; szybkie małżeństwa i jeszcze szybsze rozwody…ale temat rzeka, a dziś kobiety wiedzą, że stoi się na dwóch nogach - jedną można kręcić kółeczka w buciku z klamerką, ale druga, to twardy adidas, gotowy do… ;), pozdrawiam, 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aff
      A w niedzielę zawieje nadzieja

      Przez aff · Opublikowano

      I słusznie, niedziela dzień Boży. :)  
    • Duch7millenium
      Paradoks Maslowa

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      @Stary_Kredens Z metafizycznego punktu widzenia to ci ludzie są moim własnym dziełem, moją koncepcją, a ktoś powyżej ich wyrzeźbił z gliny. Z metafizycznego punktu widzenia to oni są środkiem, a ja jestem celem.   Nikt nikomu nie poda pomocnej dłoni, a zwyczajnie zatopi w iluzjach swoich kłamstw ukrytych za fasadą dobrych intencji.   Może Sokrates wyolbrzymiał lecz prawdą całkowitą jest, że "dobrymi intencjami piekło jest wybrukowane". Chociaż w sumie, patrząc na obecną cywilizację, to zbierając inteligencję wraz z inteligencją emocjonalną - w perspektywie tego, czego się już nauczyliśmy sformułowanie "wiem, że nic nie wiem" jest - nie hiperbolą, a właśnie eufemizmem.   Oczywiście, skoro mamy do czynienia ze wszechobecną względnością bytów, to sama inteligencja pozostaje tematem spekulacji, a konsekwencją ludzkiej aktywności jest pogłębiający się chaos, gdzie nikt na nic nie ma wpływu, a podejmowane decyzje to jedynie konstrukt psychologiczny zbudowany na fundamencie procesów biologicznych, które z kolei są wynikiem ściśle deterministycznych praw fizyki.   Ot - wszystko to przypadek, w którym poniżamy ludzi za to, że myślą nielogicznie. Istna farsa, paradoks cywilizacji dysonansu; ogólnie - nonsens. Ale wolę "farsę", by mój sarkazm był umocowany satysfakcją.
    • aff
      kiedy diabeł będzie umierał

      Przez aff · Opublikowano

      Podobno to tylko owoc z drzewa poznania, a jaki - nie wiadomo. Tak się utarło z tą jabłonką. Narcyze to też diabły, czyli wszyscy poeci ;) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • aff
      Do dziecka

      Przez aff · Opublikowano

      tamta pani to pani krzycząca nie krzyczy tylko na ciebie tak ją zaprogramowali niepewnością lękiem a przecież   wszyscy nadzy się tutaj rodzimy i niczego stąd nie zabierzemy pierwszy w ogniu umiera kto silny najdłużej (w nas) pali się nienawiść   tamtej pani się przynależą pierwsze łzy tobie też spaść musiały z każdym krokiem tka nić się człowiecza w której obraz swój prawdziwy wstawisz   i przechodzi w nas wszystko ty wracasz księżyc znowu nad rankiem piżmowy ścierają się ze sobą przyczyny w kolorowe jak sukienki wzory              
    • andrew
      Jezioro

      Przez andrew · Opublikowano

      w twoich oczach odbija się jezioro głębia bezdennego stawu zachwyca karmi się światłem kolorami pryzmatu  mieni barwami snu dni płyną spokojnie milczenie szeptem wspomina wczoraj bukiet kwiatów przyjmuje dłoń jej ciepło obiecuje pogodny zmierzch i poranek   11.2024 andrew

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...