Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

krążek

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Mały złoty krążek na palcu serdecznym,

przyciemniony czasem od lat sobie tkwi.

Jakby był od zawsze, przezwyciężył wieczność,

już nie liczy nocy, nie tasuje dni.

 

Zwyczajnie wciśnięty, od prawie pół wieku.

ksiądz pobłogosławił w czasie krótkiej mszy,

by trwał aż do końca, przecież z niego etyk.

dba aby złączonych - nie rozłączył nikt.

 

W momentach kryzysu o istotnym wspomniał,

o miłych manowcach nie pozwalał śnić

Przecież to nieważne, czyja to jest wina.

Musisz sam zakończyć  wszystkie życia gry.

 

Aż tu jakiś chirurg chciał zdjąć po dobroci

co się ponamydlał naciągał i nic.

Wreszcie wziął nożyce – pan zapomni o tym.

Znów możemy razem marzyć śnić i iść!

 

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
6
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Wędrowiec.1984

Gratulacje doskonałe podsumowanie, ale ani palec nie został ucięty ani przecięta obrączka.

:))))

                     Ostatnia strofa dopisana celowo ku rozwadze. Byłem w szpitalu na zabiegu chirurgicznym i słyszałem jak wszystkim ściągają obrączki z palców, bo jakoby może przez nie porazić prąd. Leżę na stole operacyjnym anestezjolog wraz pielęgniarką chcą mi koniecznie ściągnąć obrączkę. Bo: prąd przepisy BHP itd, Po dobroci nie zeszła: Będziemy musieli przeciąć słyszę. Powiedziałem głośno: Mowy nie ma - to ja nie zgadzam się na zabieg i co? ...

                          Obrączka została, palec cały a pacjent przeżył i ma się dobrze!! Można - można. Zalecam myślenie i odrobinę dobrej woli. Na nic się nie musimy godzić nawet na stole chirurgicznym!!

 

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
1
  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Wenus

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • Amber
      Posypywana

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Poezja to życie
      2026

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • KOBIETA
      Sweet Corvette …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • wsliwka
      Urwis

      Przez wsliwka · Opublikowano

      Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...